سرگشته ايم و نمي‌دانيم كه در چنين شرايطي نامه خود را چگونه رقم زنيم و از زخمي كه هنوز خون‌چكان است، با چه زباني شما را آگاه كنيم؛ كه شما خود داعيه‌دار حق هستيد و برای به نتيجه رساندن آن، تلاش مي‌كنيد.
جناب آقای میشل سلیمان
ریاست محترم جمهوری لبنان - حفظه الله –پس از سلام و تحیت
سرگشته‌ایم و نمی‌دانیم که در چنین شرایطی نامة خود را چگونه رقم زنیم و از زخمی که هنوز خون‌چکان است، با چه زبانی شما را آگاه کنیم؛ که شما خود داعیه‌دار حق هستید و برای به نتیجه رساندن آن، تلاش می‌کنید.
حقیقت آن است که نمی‌توانیم برای رفتن ستمدیده به نزد ستمکار، هیچ علت و سببی را تصور کنیم. آری، نمی‌توان تصور کرد که زندانیِ دربند، به روی زندانبانِ خود لبخند بزند. بسی موجب سپاس است که چند روز پیش تصریح کردید: «پرسشی در ذهن ملت لبنان وجود دارد: اینکه امام صدر و همراهانش کجایند؟ ما خواهان پاسخ این پرسش هستیم. ملت لبنان تا امروز برای این پرسش مهم پاسخی دریافت نکرده است.»
اما لیبی درحالی میزبانی نشست سران عرب در مارس ۲۰۱۰ را در پیش دارد که همچنان، می‌مهانانش «امام موسی صدر و جناب شیخ محمد یعقوب و جناب عباس بدر الدین» را که سی و دو سال پیش بنا به دعوت رسمی به این کشور سفر کردند، نزد خود نگه داشته است.
آنان در ۳۱ اوت ۱۹۷۸ (۹/۶/۱۳۵۷ ش.) برای آخرین بار در حال خروج از هتل مشاهده شدند و از آن زمان تاکنون در زندان‌های قذافی، در بازداشت به سر می‌برند. از زمان ناپدید شدن آنان تاکنون، همة تلاش‌ها در برخورد با سران لیبی با بن بست مواجه شده است.
این در حالی‌ست که اخبار متواتری مبنی بر زنده بودن امام و همراهانش وجود دارد و رژیم لیبی به جای آزاد کردن آنان، همواره درصدد تهدید خانواده‌ها و وکلای نامبردگان و ترغیب آنان به سکوت برآمده است. انکار کامل موضوع و سر باز زدن از پذیرش آن، از سوی تمامی مسئولان لیبیایی ادامه یافت و توطئه‌های جنایی پی در پی با هدف گریز از مسئولیت و دروغ‌پردازی به منظور القای توهم خروج امام و همراهانش از لیبی به مقصد ایتالیا در شب ناپدید شدنشان در ۳۱ اوت ۱۹۷۸ (۹/۶/۱۳۵۷ ش.)، یکی پس از دیگری به انجام رسید، اما بازپرسان ایتالیایی پرونده، دو بار در سال‌های ۱۹۷۹ (۱۳۵۸ش.) و ۱۹۸۲ (۱۳۶۱ش.) با تکذیب این گفته‌ها، تلاش‌های سران لیبی را ناکام گذاردند.
دولت لیبی باز هم به روش خود یعنی انکار موضوع ربایش امام و همراهانش اصرار می‌ورزید، در حالی که شخص قذافی در اوت ۲۰۰۲ (مرداد ۱۳۸۱) در سخنانی در تلویزیون لیبی اعتراف کرد که «امام و دو همراه وی در لیبی ناپدید شده‌اند.»
با گذشت سالیان دراز و بی‌نتیجه ماندن می‌انجیگریِ بسیاری از رهبران جهان، خانواده‌های ناپدیدشدگان در لبنان ـ کشور متبوع امام و همراهانش ـ نسبت به اقامة دعوای جزائی اقدام کردند. پس از گذشت هفت سال و عبور از چالش‌های دشوار در محاکم لبنان، بازپرس شورای قضایی در ۲۱ اوت ۲۰۰۸ (۲/۶/۱۳۸۷) با صدور قرار، «معمر قذافی را به عنوان خوانده در خصوص تحریک به ربایش و سلب آزادی از حضرت امام موسی صدر، جناب شیخ محمد یعقوب و روزنامه‌نگار آقای عباس بدرالدین» متهم تشخیص داد.
دو دادستان کل وقت لبنان نیز به همین نتیجه دست یافته بودند و بر این اساس، دادگاه‌های لبنان قرار پیگرد قذافی و هفده تن دیگر از کسانی که در ربایش امام و همراهانش دست داشته‌اند را صادر کرد. جناب رئیس جمهور! در دوره ریاست شما برای نخستین بار، مسئولیت لیبی در ربودن نامبردگان مورد تأکید قرار گرفت و دولت وحدت ملی نیز در اجرای تعهدات پیشین خود، در برنامة کاری که کابینه در ابتدای سال ۲۰۰۹ بر مبنای آن رأی اعتماد گرفت، بر این نکته تأکید کرده است که «دولت لبنان در راستای پیگیری قضیة حضرت امام موسی صدر و همراهانش شیخ محمد یعقوب و روزنامه‌نگار عباس بدر الدین در لیبی، تلاش‌های خود را به منظور تعیین سرنوشت و آزادی آنان و پیگرد و مجازات مسئولان لیبیایی و غیرلیبیایی متهم به طرح‌ریزی، اجرا و اقدام به جنایت ربایش، دوچندان خواهد کرد.
این امر با استناد به قرار دادستان کل لبنان مورخ اوت ۲۰۰۴ (مرداد ۱۳۸۳ ش.) و قرار توجیه اتهام بازپرس شورای قضایی در ۲۱ اوت ۲۰۰۸ (۲/۶/۱۳۸۷) صورت می‌گیرد. همچنین هیئت دولت، ضرورت اقدام عاجل شورای قضایی در انجام وظایف خود و اتخاذ تدابیر ملی و بین‌المللی مبتنی بر قوانین کشور را در این راستا مورد تأکید قرار می‌دهد.» لبنان در دشوار‌ترین شرایط و در برهه‌ای که بیش از هر زمان دیگر به امام موسی صدر نیاز داشت، از حضور ایشان محروم شد. لبنانیان، پلی را که میان اقشار مختلف ملت ارتباط برقرار می‌کرد، از دست دادند و همة جهانیان از حضور پیام‌آور صلح ادیان، بی‌بهره ماندند.
اما آنان که بیش از همه رنج و عذاب روزمره و بی‌پایان را برمی‌تابند، خانواده‌های امام و همراهان ایشان هستند که هرگز به چیزی کمتر از آزادی عزیزان خود و بازخواست و مجازات کیفری قذافی به جرم ربایش و ادامة بازداشت، سلب آزادی، پنهان کردن حقیقت و گریز از مسئولیت، رضایت نخواهند داد. بر این اساس از جناب عالی تقاضا داریم:
۱- بر مبنای احترام به قرار‌ها و تصمیمات قضایی، دولت لبنان نشست سران عرب در لیبی را تحریم کند. این کمترین اقدامی‌ست که از یک دولت دارای حاکمیت مستقل، انتظار می‌رود.
۲- قرارهای توقیف و پیگرد قذافی و همدستانش اجرایی گردد.
۳- با توجه به گذشت هجده ماه از زمان صدور قرار اتهام از سوی دستگاه قضایی لبنان، شورای قضایی در تعیین زمان جلسة دادگاه مته‌مان تسریع کند.
۴- با هرگونه تلاش مذبوحانة قذافی به منظور می‌انجیگری، چانه‌زنی، پرداخت غرامت یا رشوه، تشکیل کمیتة تحقیق و مانند آن، مخالفت شود؛ چرا که ثابت شده است که هدف از این تلاش‌ها، چیزی جز ایجاد گمراهی و انحراف و گریز از عدالت و مسئولیت نبوده و نیست.
جناب رئیس جمهور!
آنچه ما را نگران و هراسان می‌کند، پایمال شدن حق و حقیقت و مسئولیت است که اساس ثبات و امنیت سرزمین‌هاست...
ما تنها درپی حق و حقیقتیم و برای آزادی جان‌هایی تلاش می‌کنیم که در راه پاسداری از انسان و حفظ میهن، همه چیز خود را فدا کردند؛ و این امانتی‌ست که امام صدر آن را بر عهدة ما نهاده است.
پاینده و یاور حق باشید
خانوادة امام غایب از نظر، سید موسی صدر
۳/۱۲/۱۳۸۸ ش. - ۲۲/۲/۲۰۱۰ م.