همگان آقای «سید موسی صدر» را با نام «امام موسی صدر» می‌شناسند و نام ایشان را با عنوان «آیت‌الله موسی صدر» کمتر شنیده‌اند.
امسال سی سال است که ما از سرنوشت فردی به نام آقای «سید موسی صدر» بی‌اطلاع هستیم.
نمی‌گذارم سوالی که اکنون در بدو کلام ایجاد شد، شما را تا پایان این متن همراهی کند!
مسعود بحرینی در یادداشتی در «شیعه نیوز» می‌نویسد: همگان آقای «سید موسی صدر» را با نام «امام موسی صدر» می‌شناسند و نام ایشان را با عنوان «آیت‌الله موسی صدر» کمتر شنیده‌اند. ولی چرا من در این متن ایشان را آقای سید موسی صدر نامیده‌ام!؟
پاسخ: ما شیعیان لغت امام و پیشوا را برای غیر از دوازده امام (علیهم السلام) کمتر به کار می‌بریم و تنها برای افرادی به کار می‌بریم که حقیقا رفتار علمی و عملی آنان را قابل ستایش می‌دانیم که همان‌گونه که آگاهید، در این عصر، این نام به افراد مشخصی منحصر شده است. و اصولا این افراد که این عنوان را مردمان و نه خود، برای ایشان برگزیده‌اند، افراد خاص و با اهمیتی هستند و معمولا آدمی برای حفظ و پاسداری از افراد و اشیای ارزشمند خود تا اخرین قطره خون تلاش می‌کند.
مگر آن‌که شرع بگوید این تلاش شما با مبانی فقهی همخوانی ندارد! و معمولا شرع تا خطر چشمگیری کیان اسلامی را تهدید نکند، چنین دستوری نمی‌دهد. دیگر امام موسی! را امام موسی خطاب نمی‌کنم؛ چون معتقد هستم که یا ایشان شایستگی ان را نداشته است که ما وی را امام بنامیم یا اینکه انقدر بی‌غیرت شده‌ایم که فردی را که ما او را امام می‌نامیم، شخصی دیوانه ۳۰ سال است دزدیده، و ما اقدام شایسته‌ای را در این باره انجام نداده‌ایم!
آقای موسی صدر در سوم شهریور سال ۱۳۵۷ و در آخرین مرحله از سفر دوره‌ای خود به کشورهای عربی، بنا به دعوت رسمی معمر قذافی (معروف به سرهنگ دیوانه) وارد لیبی، و در روز نهم شهریور ربوده شد. دستگاه‌های قضایی دولت‌های لبنان و ایتالیا، و همچنین تحقیقات انجام شده از سوی واتیکان، ادعای رژیم لیبی مبنی بر خروج امام از آن کشور و ورود ایشان به رم را رسما تکذیب نمود. مجموعه اطلاعات آشکار و پنهانی که دو دهه پیش به دست آمدند، تماما دال بر آن هستند که امام موسی صدر هرگز خاک لیبی را ترک نگفته است. با این حال ما در این سی سال چه اقدام عملی را برای باز پس گرفتن وی از خود نشان دادیم؟! کجاست آن غیرت شیعی؟
اسرائیل اشغالگر یا حامیان آن، برای یافتن نشانه‌ای از یک سرباز اسیرشده خود سایتی با عنوان ۱۰ میلیون دلار ایجاد می‌کند، تبلیغات آن را در بیشتر شبکه‌های ماهواره‌ای به زبان‌های مختلف منتشر می‌کند در برخی خیابان‌های مهم اعلامیه‌اش را به در و دیوار می‌کوبد! انگاه ما چه کرده‌ایم؟ در سالگرد تولد! ربوده شدن ایشان، مجلسی می‌گیریم که گویی مجلس ترحیم است! و با این اقدام خود را قانع می‌کنیم که برای این عالم شیعه ایرانی ارج نهاده‌ایم! در حالی که دستگاه قضایی لبنان، سال گذشته پرونده آیت‌الله موسی صدر را به جریان می‌اندازد تا جایی که حکم به تعقیب قانونی معمر قدافی می‌دهد. فراموش نکنیم که آیت‌الله موسی صدر در روز ۱۴ خرداد سال ۱۳۰۷ هجری شمسی در شهر مقدس قم دیده به جهان گشود.
پدر ایشان مرحوم آیت الله سید صدرالدین صدر، جانشین مرحوم آیت‌الله شیخ عبدالکریم حائری، مؤسس حوزه علمیه قم و از مراجع بزرگ زمان خود بود. جد پدری ایشان مرحوم آیت‌الله سید اسماعیل صدر، جانشین مرحوم آیت‌الله میرزا حسن شیرازی و مرجع مطلق زمان خود، و جد مادری ایشان مرحوم آیت‌الله حاج آقا حسین قمی، جانشین مرحوم آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی و رهبر قیام مردم مشهد علیه رضا خان بود! نه‌زاده کشور لبنان! و شایسته بود دستگاه قضایی کشورمان پیش از اقدام دستگاه قضایی لبنان این اقدام را انجام می‌داد!
اگر در قانون آمده است که می‌شود از رفتار رئیس‌جمهور محترمانه انتقاد کرد، من هم به عنوان یک شهروند می‌خواهم از رفتار ایشان محترمانه انتقاد کنم.
متاسفانه در دیداری که اقای احمدی‌نژاد، رئیس‌جمهور اصولگرای ما با معمر قذافی داشتند، با وی به گرمی برخورد می‌کنند! درست است اصول دیپلماتیک باید حفظ شود، ولی مگر همین چند روز قبل نبود که همه ما و حتی بزرگان حوزه‌های علمیه، رفتار نخست وزیر ترکیه در برخورد با مقامات اسرائیلی را ستودیم! چون حرکت اردغان را اقدامی ارزشی قلمداد کردیم و یقین داریم اقداماتی که رضایت خدا در آن است، آسایش ملت را نیز به همراه دارد؛ هر چند در گام نخست چیز دیگری را تداعی کند!
در پایان، باز هم به عنوان یک مسلمان از همه بزرگان، حوزه‌های علمیه، دستگاه‌های قضایی و فرد فرد شیعیان می‌خواهم موضع جدی و مشخصی را در برخورد با پرونده آقای موسی صدر در پیش گیرند تا روزی با افتخار، ایشان را امام موسی صدر بنامیم!