مهدی نورعلیشاهی: کاش امروز به پایان نمی‌رسید. پانزدهمین نمایشگاه مطبوعات کشور را می‌گویم. اما امروز به پایان می‌رسد.

یک روز بیشتر تا آنانی که نیامده‌اند بیایند و شاید هم نرسیده‌ها برسند. درست مثل هر سال. تمدیدی‌ها روز آخر خود را زود‌تر می‌رسانند. عادت قدیمی شده است این تمدید‌ها و این تاخیر‌ها و این.... اصلا بی‌خیال. مطبوعات است دیگر. اما کاش امروز به پایان نمی‌رسید.

نامی پنهان است در حاشیه همه این آمد و شد‌ها. همه این بی‌قراری‌ها که هر مطبعه‌ای برای عرض اندام بیشتر تلاش فزون‌تری دارد. نامی به بلندای سی سال هجرت. شاید سی سال فراموشی. نامی به قداست نام امام موسی صدر. آنهایی که او را می‌شناسند می‌دانند که امام موسی صدر قبل از این‌که یک مبارز باشد یک اندیشمند بود. می‌بینید فعل حال برای جمله‌ای که نامش در آنجای گرفته چه زیبا‌تر می‌نشیند.

امام موسی صدر یک آزادیخواه بود. این موضوع سختی نیست که نتوان کشفش کرد. اندیشه گفتمان داشت و همین شده بود وجه تمایز او. اگر دلیل محکم هم می‌خواهید همین بس که آخرین نوشته او مقاله‌ای بود در روزنامه لوموند که در حمایت از انقلاب اسلامی به تحریر در آورد.

بازهم دلیل می‌خواهید سری بزنید به یک برگ از تاریخ که روزنامه‌نگاران کشورمان، نزدیک به چهل و دو سال است از حافظه تصویری اشان پاک شده است.

به این جمله خوب دقت کنید: امام موسی صدر ۴۲ سال پیش از حق مطبوعات و روزنامه‌نگار و آزادی بیان دفاع می‌کند و در پاسداشت آزادی و مقام روزنامه نگاری کشته شده به صراحت سخن می‌گوید «کامل مروه»‌‌ همان روزنامه نگار لبنانی است که امام موسی صدر در مراسم هفتمین روز درگذشتش می‌گوید: برادران، مطبوعات محرابی است برای پرستش خدا و خدمت به انسان‌ها و اگر از عهده وظایف خود بر نیایید دامگه شیطان و مایه تخریب انسانیت است.

او در جای دیگر به صراحت می‌گوید: آزادی حق روزنامه نگار است، که جامعه‌اش باید به او پیشکش کند.

آزادی خدمتی است به روزنامه نگار تا کار خود را به انجام برساند و خدمتی است به جامعه تا همه چیز را بداند. و در پایان نیز می‌گوید: صیانت از آزادی ممکن نیست مگر با آزادی. می‌بینید چه روشن این «مسیح لبنان» نزدیک به نیم قرن پیش از حقوق روزنامه‌نگاری و پس از شهادت یک روزنامه نگار حمایت کرده است. او سال‌هاست که در بند است، چه کسی جرات دارد که فعل‌هایش را در انتهای نام امام موسی صدر ماضی به کار ببرد.

او در حال است. اکنون است. اما ما روزنامه‌نگاران چه؟ کجای این دنیا ایستاده‌ایم؟ آیا به یادش بوده‌ایم؟ کاش نمایشگاه مطبوعات امروز به اتمام نمی‌رسید تا حداقل در این هیاهوی حضور! ‌ تمام روزنامه‌های رنگی و سیاه و سفید، روزی را به نام امام موسی صدر، ‌ تی‌تر کوچکی را به او اختصاص می‌دادند.