اتحاديه انجمنهاي اسلامي دانشجويان شبه قاره هند به پيشنهاد "اتحاديه انجمن اسلامي دانشگاه پونا" به مناسبت سي‌امين سالگرد ربوده شدن امام موسي صدر بيانيه‌اي صادر کرد که در پی می آید:باسمه تعالی افتاب اینگونه سرگردان نمی ماند عزیز ...در سی امین سالگرد فاجعه ربوده شدن مردی از تبار علی ابن ابی طالب (ع) ، رواداری خردورز، حضرت امام موسی صدر به دست جنایتکار دیکتاتور لیبیایی ، سرهنگ قذافی، ما نیز در کنار ملت های بزرگ و مسلمان ایران و لبنان بار دیگر در حسرت اندیشمندی مجاهد و والامقام به سر می بریم . اصولا مسئله ربوده شدن امام موسی صدر بحث ربودن یک فرد نیست ، بحث به زنجیر کشیدن یک تفکر است ، بحث منحرف کردن یک نهضت است ، نهضتی برآمده از متن نهضت حسینی و تفکری برخواسته از اسلام ناب و رحمانی که نسیم مهرش هر که را نوازش می کرد از خود بی خود می نمود؛ چه دانشگاهیان و روشنفکران غربی را و چه یتیمان بعلبک را . به حول قوه الهی و بر اساس وعده آسمانی در ماجرای ربودن امام موسی صدرنیز مکر مکاران و شر اشرار و حیله حیله گران به ایشان بازگشت و نه تنها آن نهال از پا در نیامد بلکه امروز شجره طیبه حزب الله لبنان و افتخار آفرینی های پیاپی شیعیان سرفراز این کشور، چه در جنگ 33 روزه با دشمن تا دندان مسلح و چه معاوضه اسرا با رژیم صهیونیستی از موضع عزت ،همه و همه حاصل همان راه روشن امام صدر است . جایگاه ، حرمت و سرافرازی امروز شیعیان لبنان که باعث غرور و افتخار تمام برادران شیعه در اقصی نقاط عالم است با موقعیت و وضعیت اسفناک امت شیعه در زمان ورود امام موسی صدر ( کثر الله امثاله) به لبنان قابل مقایسه نیست. امروز در لبنان هیچ امری محقق نمی شود مگر آنکه به تایید شیعیان رسیده باشد ، هیچ وعده ای جامه عمل بر تن نمی بیند مگر با اراده شیعیان ، بهترین و حساسترین موقعیت ها و پست های سیاسی کشور در تصرف و یا در هماهنگی کامل با جریان حزب الله و امل است و افکار عمومی مردم لبنان و منطقه بزرگترین حامی شیعیان است . اما در زمستن سال 38 و همزمان با ورود امام به لبنان شرایط به گونه ای دیگر بود. شیعه لبنانی فردی بود بی سواد ، دارای پایین ترین رده حرمت اجتماعی و مشغول به پست ترین و غیر قابل تحمل ترین مشاغل. طی این مسیر در جهت رشد و اعتلا بدون لحظه ای توقف و یا انحراف خود شاهدی دیگر بر:« حقانیت» سیره امام موسی صدر است . همه این موفقیت ها و کامیابی ها، امام موسی صدر را به رهبری محبوب ، کاریزماتیک و ورای حد تصور، مردمی تبدیل کرده بود و همین بس بود تا دشمنان قسم خورده شیعه راستین که با ادامه این مسیر، حیات موریانه وار خود را در خطر می دیدند – که امروز به فضل الهی به خط پایان ، نزدیک و نزدیکتر می شوند- برای توقف این نهضت وارد عمل شوند. اینکه این دشمنان چرا برای حذف امام موسی صدر « ربودن » را برگزیدند و در خاور میانه آن زمان که گلوله و خشونت و ترور ، گفتمان غالب بود برای به شهادت رساندن امام برنامه ریزی جدی نکردند ، نیازمند فرصت بهتری برای بررسی است و اصولا مسئله ای تاریخی به حساب می آید. اما سی امین سالگرد این فاجعه دهشتناک زمان مناسبی است برای بازخواست دستگاه دیپلماسی کشورمان از اقدامات صورت گرفته در قبال این پرونده. بی شک ملت های ایران و لبنان به پیگیری های صورت گرفته تا امروز نمره قبولی نخواهند داد. در این میان عملکرد دولت ایران بسیار ضعیف تر و در پاره ای از اوقات به ضرر جریان پیگیری بوده است که از این جمله می توان به دیدار های رسمی با نخست وزیر لیبی و به آغوش کشیدن قذافی جنایتکار اشاره کرد. گویا خواب 30 ساله وزارت امور خارجه کشورمان قصد پایان ندارد. آیا پس از گذشت 3 دهه زمان آن فرا نرسیده است که دستگاه سیاست خارجی کشورمان با اراده ای قوی از تمام توان دیپلماتیک خود در نهاد های مختلف حقوقی و سیاسی بین المللی برای روشن شدن ابعاد این ماجرا که به تعبیر حقوقدانان بین المللی مصداق بارز «جنایت علیه بشریت » به حساب می آید، بهره بجوید تا شاید مرحمی باشد بر دل داغدار یتیمان جنوب لبنان و چشم انتظاران آن یوسف گم گشته در گوشه و کنار عالم. آیا زمان آن فرا نرسیده است که دولت لیبی به جای وعده گسترش روابط پیامی متفاوت را از جمهوری اسلامی ایران مبنی بر مشخص شدن وضعیت امام موسی صدر بشنود و جدیت دولت و ملت ما را در رابطه با این پرونده درک کند ؟! در خصوص امام موسی صدر ما دانشگاهیان و روشنفکران جامعه نیز دچار غفلت بوده ایم. براستی در طول این سه دهه چقدر به آرا و افکار مترقی آن عزیز دربند مراجعه کردیم ؟! در تمام این سالها که امت اسلامی درگیر افراط و تفریط بوده است و در ایجاد دیالوگ با غرب مشکلات اساسی دست و پنجه نرم کرده و از رشد و تعالی و پیشرفت و رسیدن به جایگاهی برازنده نام مبارک اسلام بازمانده بود ، چرا هیچ گاه به سیره امام موسی صدر در لبنان رجوع نکردیم و با باز تعریف آن الگو در قالب زمانی جدید گرهخ های پیش روی خود را باز نکردیم ؟! چرا زمانی که با تهاجم فرهنگی شدید غرب و مسخ تفکرات جوانانمان مواجه شدیم برای مقابله با آن به اقدامات موثر و ماندگار امام موسی صدر در مواجهه با جوانان زمان خود – که شدیدا تحت تاثیر موج جهانی مارکسیسم بودند- و مقابله یک تنه او در برابر دیر های عظیم مسیحیت توجهی نکردیم و همان روش را پی نگرفتیم؟! اینک هرچند دیرهنگام اما هنوز زمان مناسبی است برای رجوع به عملکرد شخصیتی که در طول فعالیت سیاسی و اجتماعی خود در فضای بسیار پیچیده و مبهم لبنان ، لحظه ای از مسیر رشد تعالی منحرف و یا حتی متوقف نشد. به نظر می رسد امروز جامعه ما تشنه بسیاری از آن اندیشه ها و مدیریت های ناب اسلامی است. اتحادیه انجمن های اسلامی شبه قاره هند از تمام دست اندرکاران سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران می خواهد که در طول سی و یکمین سال اسارت امام موسی صدر به عزمی راسخ و با حداکثر توان دیپلماتیک این پرونده را پیگیری نماید و در این مسیر از تمام آزادیخواهان و آزاد اندیشان جهان مددخواهی نماید. والسلام علیکم و الرحمه اله و برکاته