حسین الحسینی رییس سابق مجلس لبنان و از همراهان امام موسی صدر در مصاحبه‌ای اختصاصی با پرس.تی.وی ـ بیروت، گفت: «همه از جمله خود من در پرونده امام صدر کوتاهی کردند». حسین الحسینی رییس سابق مجلس و نخستین رییس جنبش امل پس از ناپدید شدن امام موسی صدر به مناسبت سی‌امین سالگرد ربوده شدن امام گفتگویی اختصاصی با پرس.تی.وی ـ بیروت داشت. «تردیدی نیست که امام موسی صدر از بزرگ‌ترین اصلاح‌طلبان بود. ایشان به خصوص در زمینه برخورد با مسایل و مشکلات مردم دیدگاه خاص خود را داشت و از اینجا بود که ایده تشکیل جنبش محرومان ایجاد شد. علاوه بر این از نظر بعد انسانی، امام موسی صدر به انسان به عنوان یک انسان نگاه می‌کرد و هرگز مسایل جانبی یا دین و مذهب و طائفه طرف مقابل را در نظر نداشت. شخصیت امام بسیار دوست‌داشتنی بود، گویا نذر داشت که با هر کسی در ارتباط قرار می‌گیرد، رابطه‌اش را بسیار دوستانه کند. از طریق این شبکه دوستان بود که جنبش محرومان تاسیس شده و به مسایل تربیتی و ... در آن اهمیت زیادی داده شد. امام صدر به آنچه در ایران نیز می‌گذشت اهتمام زیادی داشت. در آن زمان انقلاب در اوایل راه خود قرار داشته و رهبران انقلاب رابطه فشرده‌ای با امام صدر داشتند به خصوص شهید دکتر مصطفی چمران که آموزش برخی از رهبران انقلاب را در لبنان بر عهده داشت. دولت ایران در زمان شاه از بسیاری از رهبران انقلاب سلب تابعیت کرده بود که امام صدر مشکلات آنها را پیگیری می‌کرد.امام صدر در لبنان اهداف زیادی داشت. طبیعی است که نزدیک کردن گروه‌ها و افراد به یکدیگر و جلوگیری از اهمال و ظلم در مناطق محروم به خصوص در جنوب و بقاع از مهم‌ترین اهداف او بود. وی مردم را آماده می‌ساخت تا بتوانند صدای خود را برای دریافت حقوقشان بلند کنند. امام صدر میان هیچ انسانی با هرگونه وابستگی طائفه‌ای یا دینی تفاوتی قائل نمی‌شد و این از ویژگی‌های بارز ایشان بود. با این حال اینگونه فعالیت‌ها که وقت ایشان را بسیار می‌گرفت باعث نشد تا از فکر کردن باز بماند. وی همیشه سعی داشت تا روابط دوستانه‌ای را میان جهان عرب و اسلام با اروپا برقرار کند. در آن زمان جنگ سرد میان آمریکا و شوروی برقرار بود و بسیاری از مسایل اروپا و منطقه به فراموشی سپرده شده بود و تمامی تلاش‌ها بر تقسیم کشورهای اروپایی به بلوک شرق و غرب استوار بود. امام صدر این ایده را در ذهن داشت که قدرت ان سانی و مالی اعراب را با تکنولوژی اروپا در هم بیامیزد و باور داشت که این موضوع برای هر دو طرف مفید است. در مورد لبنان باید گفت که ترکیب خاص آن به گونه‌ای است که نمادی برای زندگی و همزیستی مسالمت‌آمیز است. ملت لبنان از ریشه‌ای واحد هستند ولی تفاوت‌های زیادی در طائفه و مذهب و دین دارند. این ملت تاریخ و ریشه‌ای یکسان دارند و در نتیجه این تنوع و چند صدایی در واقع ثروتی ملی برای لبنان به عنوان نمادی برای گفتگو محسوب می‌شود.امام موسی صدر سهم زیادی در ایجاد چنین شرایطی داشت. وی در گسترش فرهنگ تحمل و گفتگو در لبنان تا آنجایی تلاش کرد که پاپ در سال 1985 جمله معروف خود را بر زبان آورده و گفت: «لبنان بیش از یک میهن و در واقع یک رسالت است».حکمی که اخیرا دستگاه قضایی لبنان در مورد قذافی صادر کرده قابل تقدیر است و باید مدت‌ها قبل این کار صورت می‌گرفت ولی با این حال دستگاه قضایی لبنان قادر نیست تا احکام خود را به اجرا در بیاورد. در اینجا است که باید جامعه جهانی، سازمان ملل و شورای امنیت را از راه‌های سیاسی وادار کنیم که در این پرونده ایفای نقش کنند. این سازمان‌ها، دفاع از حقوق انسان و امنیت و صلح در جهان را در منشور خود دارند در حالیکه اکنون تبدیل به بازیچه‌هایی در دست آمریکا شده‌اند. چطور ممکن است رییس یک کشور از یک شخصیت خارجی به شکل رسمی دعوت به عمل آورد و سپس این شخصیت خارجی در آن کشور ناپدید شود و جامعه بین‌المللی نیز ساکت بماند. آنها در واقع ادعای دموکراسی و گسترش صلح در جهان را دارند در حالیکه آنها بیش از دیگران این اصول را زیر پا می‌گذارند.متاسفانه تاکنون این پرونده که تنها مربوط به امام موسی صدر نیست، اهتمام کافی را از طرف دیگران نداشته و همه از جمله خودم در آن کوتاهی کرده‌اند».