در بخشی از این سخنان آمده است:

هنگامی که اسرائیل به جنوب لبنان در سال ۱۹۷۸ حمله و بخشی از جنوب را اشغال کرد، شورای امنیت سازمان ملل قطعنامه ۴۲۵ را تصویب کرد. ما در لبنان در انتظار اجرای قطعنامه بودیم و بر جامعه بین‌المللی تکیه داشتیم.

در آن زمان در لبنان نیاز به استراتژی دفاعی عربی مطرح شد، چرا که لبنان به تنهایی قادر به مواجهه با اسرائیل نبود. هیچ کدام از این دو خواسته برآورده نشد. جامعه بین‌المللی تلاشی برای اجرای قطعنامه ۴۲۵ نکرد و جامعه عربی نیز تلاشی برای ایجاد استراتژی دفاعی نکرد، چرا که اینجامعه، اراده رویارویی را از دست داده بود.

ولی تکیه در اینجا تنها بر جامعه بین‌المللی و کشورهای عربی نبود چرا که امام موسی صدر (که خدا انشاءالله به سلامت برش گرداند) گزینه دیگری را ایجاد کرد که گزینه مقاومت لبنانی بود. مقاومت با بازوهای اهالی جنوب و کل لبنان و توکل به خدا و استفاده از امکانات ذاتی قابل استفاده فعالیت خود را پیش برد.