مجمع دانشجويان حزب‌الله دانشگاه علم و صنعت در نامه‌ای به احمدی‌نژاد، رئيس‌جمهور ايران، سؤالاتی را درمورد پی‌گيری مسأله‌ی ربودن امام موسی صدر مطرح كرد
مجمع دانشجويان حزب‌الله دانشگاه علم و صنعت در نامه‌ای به احمدی‌نژاد، رئيس‌جمهور ايران، سؤالاتی را درمورد پی‌گيری مسأله‌ی ربودن امام موسی صدر مطرح كرد. به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران (ايكنا) به نقل از روابط عمومی مجمع دانشجويان حزب‌الله دانشگاه علم و صنعت، در اين نامه كه با عنوان «چند سؤال از رئيس‌جمهور عدالت‌خواه جمهوری اسلامی ايران برادر بسيجی، محمود احمدی‌نژاد درمورد پی‌گيری مسأله‌ی امام موسی صدر منتشر شده، آمده است: خواهشمند است با توجه به گذشت دو سال از دوران رياست جمهوری جناب‌عالی، به سؤالات كميته پی‌گيری دانشجويی آزادی امام موسی صدر كه چهارمين نامه طی دو سال گذشته به شما درمورد آخرين اخبار روند پی‌گيری می‌باشد پاسخ گوييد. در ادامه اين نامه يادآوری شده است: امروز 30 سال از ربوده شدن امام صدر توسط رژيم قذافی می‌گذرد، چرا جمهوری اسلامی ايران حتی يك بار سفير ليبی در ايران را به وزارت امور خارجه احضار نكرده و نارضايتی ايران از عملكرد آن رژيم را رسما بدان ابراز ننموده است؟ چرا جمهوری اسلامی ايران هنوز كه هنوز است رسما اين پرونده را در محافل بين‌المللی حقوق بشر مطرح نكرده است؟ در سؤال ديگر اين تشكل آمده است: مسأله‌ی امام صدر دارای ابعاد پيچيده‌ی امنيتی، سياسی و حقوقی است كه بعد امنيتی آن بر ديگر ابعاد غلبه دارد. وزارت اطلاعات كشور برای كشف حقيقت و تشخيص صحت و سقم ده‌ها سناريوی موجود طی دو سالی كه از رياست جمهوری شما می‌گذرد درخصوص چگونگی اختفای امام صدر چه كرده است؟ آيا پس از گذشت 30 سال تصوير روشنی از حقيقت ماجرا دارد؟ نويسندگان اين نامه از رئيس‌جمهور پرسيده‌اند: چرا دولت فعلی جناب‌عالی حتی در اين مقطع نارضايتی خود از اصرار دولت ليبی بر استمرار جرم ربودن امام صدر را به طرق متعارف ديپلماتيك ابراز نمی‌دارد؟ آيا تبانی اخير رژيم قذافی با برخی محافل قضائی ايتاليا در جعل سناريوی عزيمت امام صدر به رم، كافی نيست تا مسؤولان محترم كشور را به عدم صداقت آن رژيم و ضرورت برخورد ديپلماتيك با آن متقاعد سازد؟ در ادامه اين نامه آمده است: عدم پی‌گيری مؤثر مسأله امام صدر توسط جمهوری اسلامی ايران 30 سال تمام است كه به طول انجاميده است. به نظر شما آيا ممكن است كه ربودن امام صدر و اين قصور طولانی مدت، اسباب و دلايل مشترك داشته باشند؟ به عبارت ديگر، آيا ممكن است كه همان اراده‌ای كه عمليات ربايش را طراحی و اجرا كرد، از پی‌گيری مؤثر پرونده توسط ايران نيز ممانعت به عمل آورده باشد؟ اگر چنين است، برای شناسايی اراده مزبور و عوامل نفوذی آن در جمهوری اسلامی ايران چه اقداماتی صورت گرفته است؟ در پايان اين نامه از رئيس‌جمهور سؤال شده كه رژيم ديكتاتور معمر قذافی كه سال‌هاست مبنای حكومت خود را بر پايه‌ی ارعاب، ترور و زندانی كردن مخالفان خويش قرار داده است، چه سود و مزيتی برای كشور قدرتمند و باعزتی آن هم با پيشينه‌ی تاريخی عميق و بسيار ارزشمندی چون جمهوری اسلامی ايران داشته، دارد و يا خواهد داشت كه شما اين همه اصرار بر ايجاد ارتباط با آن و ناديده انگاشتن عملكردهای تخريبی اين رژيم بر ضد جمهوری اسلامی در مجامع بين‌المللی داريد؟