به گزارش پایگاه اطلاع رسانی موسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر، جمعی از خانواده امام موسی صدر به ریاست خواهر امام، دکتر رباب صدر ظهر امروز با پاپ فرانسیس در واتیکان دیدار و گفت وگو کردند.

در این دیدار که ۲۶ بهمن ماه ۱۳۹۷همزمان با روزهای نزدیک به سالگرد موعظه امام موسی صدر در کلیسای کبوشیین برگزار شد، نامه ای از طرف خانواده با درخواست حمایت پاپ برای آزادی امام صدر و ۲ همراهش منتشر شد.

در این نامه که با اشاره به واقعه استثنایی حضور امام صدر در مراسم تاج گذاری پاپ در سال ۱۹۶۳ در واتیکان آغاز شده، موارد زیر عنوان شده است: 

* حضور نخستین روحانیِ مسلمان در مراسمِ تاجگذاری پاپ. چرا امام صدر و نه دیگری؟ این پرسش هزار پرسش دیگرِ این چنینی را در پسِ خود می آفریند. چه بسا، برخی پاسخ ها در نگاه و نگرش پاپ نهفته است؛ گویی این نگاه و نگرش خواندن سطور نانوشتۀ آتیه بوده است وقتی در شخصیت امام صدر این را استشمام کرد که او می تواند در لبنان از روحانیانِ خدمتگزار به انسان باشد.

*حقیقت آنکه این نگاهِ پاپ راه به خطا نبرده است؛ چه در سال 1975 میلادی و به مناسبت آغاز روزه، لبنانی ها با منظره ای شگفت مواجهه شدند: امامی در کلیسا و نمازگزار و واعظ در محرابِ آن... آن لحظۀ انسانی و استثنائی تجربۀ همزیستیِ لبنانی را پرمایه کرد و ثابت کرد که لبنان با تجربه ای متمایز است که باید الگویی برای جهانیان باشد و به آن اقتدا کنند؛ چونان ارزشی انسانی و تمدنی. این امر یکی از مواضع امام صدر بود که راه و روش او را ترسیم می کرد.

* جنایت ربودن امام صدر فرصت نداد تا او در حوادث چهار دهۀ گذشته حاضر باشد؛ اما اندیشه های اجتماعی اش و ارزش هایی که می خواست در جامعه نهادینه سازد، در تاریکیِ تفکراتِ تکفیری، تفکراتی که با فساد و جرم خاورمیانه و جهان را به ویرانی کشانده است، چونان مناره ها درخشانند... ما می گوییم اگر او امروز آزاد بود، در کنار هر ندایی بود که برای خدمت به انسان بلند می شد؛ مانند ندای شما.

* دوست داریم که نزد شما بر یک مسئلۀ اساسی و چندجانبه تأکید کنیم که از دغدغه های امام بود. شاید یکی از بدترین مصایب شرق در دهه های اخیر مصیبت مسیحیان شرق باشد؛ یعنی کوچ اجباری آنها از عراق و سوریه و آوارگی طولانی مدت در دیگر کشورهای منطقه. این موضوع شاید بزرگترین دغدغۀ امام صدر بود؛ چندان که در سال های مبارزه اش خواب را از چشمانش ربوده بود. او هویت تاریخی و فرهنگی و اجتماعی لبنان را در عبارتی موجز و ارزشمند این گونه بیان کرد: لبنان وارث مسیح و حامل میراث قرآن کریم و وطن همزیستی تاریخی میان شهروندانش و ادیانش و سرزمین مهرورزی میان مسحیان و مسلمانان است. امام صدر متذکر حضور اصیل مسیحیان در لبنان و شرق شد؛ چنانکه نقش تاریخی و تمدنی آنان را روشن کرد.

* جناب پاپ، هیئتی که به دیدار شما شتافته است، خانوادۀ امام صدر به ریاست خواهرش، رباب صدر، است؛ کسی که زندگی اش را وقف راهی کرده است که امام صدر بدان ایمان دارد؛ یعنی یاری به رنجدیدگان و محرومان و رسیدگی به دختران یتیم و درمانِ بیماران و ارتقای توانایی زنان و آموزش همگان و ترویج مدارا و حفاظت از رسالت لبنانی و دفاع از ارزش های مدارا و صلح و آزادی و عدالت.

* در 25 اوت 1978، امام موسی صدر و دو یارش، شیخ محمد یعقوب و عباس بدرالدین، دعوت رسمی کشور لیبی را پاسخ گفتند و به آنجا رفتند. از 31 اوت و پس از دیدار با معمر قذافی، دیگر از آنها خبری نداریم. اگر امام صدر باورها و فعالیت های صلح جویانه نداشت، این بی خبری ظالمانه هم روی نمی داد. نگرش او به انسان و پیوندش با خدا و ایمانش به برادر دینی و هموطنش، آزادی را از او و دو یارش ستاند.

* همۀ تحقیقات رسمی ایتالیا و لبنان و احکام دستگاه قضایی ایتالیا در سال های 1979 و 1982 و 2005 حکم به خارج نشدن آنان از خاک لیبی کرده اند. قذافی خود در سخنرانی سال 2002 به این موضوع اعتراف کرد و حکومت لیبی پس از قذافی نیز بر این موضوع تأکید کرد. آخرین بار در تفاهمنامه لبنان و لیبی در سال 2014 این موضوع تأیید شد. اما لیبیایی ها هیچ تحرکی برای اجرای مفاد تفاهمنامه و وعده ها و حتی هیچ کمکی به ما برای رسیدن به امام و آزادی او نکرده اند.

* آنان که حکم به حذف امام صدر از صحنه دادند، مشتی مستبدند و او را بابت احترامش به حق اختلاف ها و تلاش خستگی ناپذیرش برای حفظ کرامت انسان و پاسداری از حق تمایز و پیوند انسان ها مجازات کردند؛ و کسانی که او را به صحنه بازگردانند مبارزان راه آزادی و کرامت و عدالت اند. از این رو، تلاش و مبارزۀ ما برای پیگیری ربودن آنان و نجاتشان از صمیم ایمانمان و بر مبنای واجبِ انسانی و دینی ماست.

* بر این اساس، در همانجایی که 56 سال پیش از او استقبال کرد، در برابر شما حاضر شده ایم و خواستار دعا و حمایت شما برای آزاد کردن امام و دو یارش هستیم. ما شک نداریم که شما با حمایت خود از این قضیه از حق و عدل و انسانیت حمایت کرده اید؛ یعنی یاری به اموری که به آن شهره هستید.