فحص با اشاره به اینکه مقاومت، یعنی مخالفت و مبارزه با ستمگری و اشغالگری؛ و تا وقتی که ستم و ستمکار هستند، مقاومت هم باید باشد، گفت: «از سال 1948 که رژیم غاصب اسرائیل در فلسطین تأسیس شد، گوشت و خون و خاک ما در لبنان و دیگر کشورهای عربی، به آسانی مورد تجاوز این دشمن قرار گرفت. او ما را بمباران و خاک ما را اشغال کرد و با بهره گیری از حمایت های گوناگون خارجی و سستی داخلی، همۀ انواع جنجال ها را بر ضد ما انجام داد... تا اینکه «مردی از دوردست شهر دوان دوان آمد.» (یس، 20) دوران امام موسی صدر فرارسید. با این شعار که «اسرائیل شر مطلق است» و «تعامل با آن حرام» است.»فحص با اشاره به سخنان امام موسی صدر گفت: «امام به ما گفت که ما دو راه پیش رو داریم: یا خواری و فرومایگی و دودلی و سازش پذیری و سخن پراکنی، و یا قدم گذاشتن در خط درست و راه روشن که همان دفاع و مقاومت و شهادت طلبی (به شیوۀ امام حسین) است. با این نگاه و نگرش بود که می خواست مقاومت را سازماندهی کند. و بار دیگر آزاده ای از سرزمین ایران بود که در کنارش قرار گرفت... آری، شهید مصطفی چمران بازوی توانمند امام موسی صدر بود. امام موسی صدر با همکاری دکتر مصطفی چمران و جمعی از لبنانیان مخلص مقاومت بر ضد دشمن صهیونیستی را پایه گذاری کردند و اینگونه بود که جنبش أمل یعنی گروه های مقاومت لبنانی در اواسط دهۀ 70 میلادی تشکیل شد. امام موسی صدر و شهید چمران مستقیما به تربیت نسلی پرداختند که بعدها نقشی اساسی در آزادسازی جنوب ایفا کردند.»