پس از سفر دومین مقام عالی دولت به کشور لیبی و دیدار وی با سرهنگ معمر قذافی، تا کنون هیچ خبری درباره پیگیری پرونده رهبر ایرانی شیعیان لبنان منتشر نشده و در میان ده توافقنامه همکاری دوجانبه با کشور لیبی که سه مورد آن‌ها به همکاری سه‌جانبه با آمریکای لاتین مربوط می‌شود، کوچک‌ترین سخنی درباره این پرونده تاریخی به میان نیامده است.
خبرنگار «تابناک» گزارش داد: پس از سفر دومین مقام عالی دولت به کشور لیبی و دیدار وی با سرهنگ معمر قذافی، تا کنون هیچ خبری درباره پیگیری پرونده رهبر ایرانی شیعیان لبنان منتشر نشده و در میان ده توافقنامه همکاری دوجانبه با کشور لیبی که سه مورد آن‌ها به همکاری سه‌جانبه با آمریکای لاتین مربوط می‌شود، کوچک‌ترین سخنی درباره این پرونده تاریخی به میان نیامده است.
با این حساب، این پرسش پدید می‌آید که ایران به عنوان تنها کشور با حاکمیت شیعی، آیا نمی‌توانست از دولت لیبی که انفجار هواپیمایی را که به ماجرای «لاکربی» معروف شد و نه تنها تاوان قربانیان این انفجار را به کشورهای غربی پرداخت نمود، بلکه از ادعاهای خود نیز صرف نظر کرد، دست‌کم یک عذرخواهی و پذیرش جرم دریافت کند؟
آیا هیأت ایرانی نمی‌توانست یکی از این توافقات دوجانبه را به تشکیل کمیته‌های مشترک با همتایان لبنانی خود برای آشکارسازی ربودن امام موسی صدر در لیبی و حل این معضل مهم در جامعه تشیع پس از سی سال از ناپدید شدن وی اختصاص داده و دست‌کم موضوع ربون امام موسی صدر و دستگیری او را توسط مقامات لیبیایی برای شیعیان جهان مشخص نماید؟
این در حالی است که آمریکا و انگلیس برای کشته شدن چند تبعه معمولی خود در پرواز لاکربی، لیبی را به مدت طولانی تحریم کردند تا این رژیم مجبور به عقب‌نشینی شود؛ بنابراین، آیا دولت ایران نمی‌توانست با این کشور به اصطلاح دوست، یک کمیته حقیقت‌یاب برای روشن نمودن ابعاد وضعیت امام موسی صدر ایجاد کند؟
به راستی ما شیعیان چگونه می‌توانیم از ربودن امام موسی صدر توسط عمال دولت قذافی به راحتی بگذریم و در مراودات خود با این کشور از این موضوع چشم‌پوشی کنیم؟ در همین زمینه، به یادداشتی با عنوان ایزان و لیبی و قصه غربت امام موسی صدر در خبر‌ها توجه کنید.