مادر امام صدر در این نامه با لحنی متفاوت خطاب به سران کشورهای عربی حاضر در کنفرانس دهم نشست سران عرب در تونس در سال ۱۹۷۹ نکات جالبی را یادآور شده است. متن این نامه به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم

خدمت سران کشورهای اسلامی در تونس

پس از سلام. بحران لبنان که نتیجه تضادهای سیاسی غرب و شرق و حاصل و طرز تفکر عاملین پیاده کننده این دو سیاست، که برای هرچه نیرومندتر کردن نیرومندان جهان و ضعیف کردن و یا نابود نمودن ضعفا در آن منطقه است، چیزی نیست که همه شما که برای حل این معضله در آن دیار جمع شده‌اید از آن آگاه نباشید و باز همه می‌دانید که بحرانی‌ترین منطقه در لبنان جنوب است. منطقه‌ای که بمناسبت وضع سوق الجیشی‌اش از موقعیت ویژه‌ای برخوردار است. جنوب لبنان همیشه مورد نظر اسراییل بوده و هست.

لبنان برادران و خواهران آواره و بی‌پناه فلسطینی را پذیرفت و جنوب به پشتیبانی از آنان برخاست و آنان را در آغوش پرمهرش فشرد، این عمل مردم جنوب هرگز از روی عدم آگاهی که این میهمان چه زحماتی را به دنبال خواهد داشت نبود. چرا که مردم جنوب خوب می‌دانستند که اسرائیل تجاوزگر، برای گسترش تجاوزات خود هر مانعی را باید از سر راه خویش بردارد.

مردم جنوب خوب می‌دانستند که با پذیرش خواهران و برادران فلسطینی، حساس‌ترین مرحله تاریخی خویش را در جنگ و گریز و آوارگی و بی‌خانمانی در پیش خواهند داشت.
مردم جنوب خوب می‌دانستند که پذیرایی از این مهمان به قیمت نابودی هرآنچه دارند می‌انجامد.
مردم جنوب خوب می‌دانستند که در دفاع از حق باید با باطل که آمریکای جنایتکار در تقویتش از هیچ کوششی فروگذار نیست بجنگند.

اما جنوب قهرمان در یک جمع‌بندی به این نتیجه رسید که برای از بین بردن ظلم و جور ظالم و جائر چون مولایش حسین باید عمل کند. آخر، جنوب لبنان شیعه حسین است و مگر حسین بر سردفاع از حق همه چیزش را نداد.

نقش پسر دلبندم امام موسی صدر را در پناه دادن به خواهران و برادران فلسطینی در نوع برخورد و مهمان نوازی مردم آن دیار به روشنی می‌توان دید. پسرم موسی تمام عمرش را بر سر مجد و کیان لبنان بالخصوص جنوب آن گذاشت. او شبانه روز برای آنان زحمت کشید و تا او بود قامت جنوب در زیر حملات شبانه روزی اسرائیل خم نگشت. تا او بود سعد حداد نبود تا داعیه تجزیه جنوب را داشته باشد. تا او بود در کنار آوراگان جنوب لبنان و فلسطینی بود. او از کشته شدن نه تنها نمی‌ترسید که هر روز با سفرهایش به جنوب و رسیدگی به خانواده شهدا و سازمان أمل به استقبال شهادت می‌شتافت. من پسرم را خوب می‌شناسم و از مردم عزیز و محروم جنوب شناخت کافی دارم.

خانه‌ای نیست که داستانی از پسرم نداشته باشد.
یتیمی نیست که دست نوازش او بر سرش کشیده نشده باشد.
آمیختگی مسائل جغرافیایی و تاریخی و عاطفی و سیاسی آن دیار و پیوند یکایک اینها با پسرم چنان است که حل کوچکترین مسئله در آن منطقه بی او محال می‌باشد.

ترسیم این معجون عاطفه و صلابت و نقاشی یکایک این آمیختگی‌ها و نقش امام موسی صدر در تلطیف خشونت‌ها و تبدیل کینه‌ها به دوستی‌ها و صفا به حدی است که حتی حل یک مسئله از مسائل کوچک آن دیار بی او دشوار است و تنها به همین دلیل بود که او می‌بایست نباشد تا آنچه به نفع اسرائیل است باشد، او نباشد تا دوستی فلسطینی و شیعیان در آن منطقه که حاصل چندین سال زحمات او بود به دشمنی تبدیل شود، او نباشد تا اصولاً کسی نباشد تا قلبش برای آن سامان و مردم میهمان نواز آن سامان بطپد.

‌من لیبی را مسئول مستقیم میدانم و دلایل کافی دارم.

به حمدالله خمینی بت شکن، با تقاضای یک مادر دلسوخته و در انتظار فرزند گمشده خویش نشسته، با تقاضای مادری بر گذر تاریخ ایستاده و ناله از آن حق بر باطل سر داده و گریبان تمام مسئولان خودی و غیره را گرفته که از حق دفاع کنید که حق است ولو از سینه مادری خانه نشین زمزمه می شود. با باطل بجنگید گرچه تمام اهل زمین حمایتش کنند. آری امام امت با تقاضایم موافقت نمودند تا نمایندگان منتخبم را در آینده‌ای نزدیک با هیئت منتخب شورای انقلاب راهی لیبی نمایم. ولی از شما که درآن دیار گرد هم جمع و راهبری اسلامی را برعهده دارید می‌خواهم تا نظر صریح خودتان را در مورد ناپدید شدن موسای عزیزم اعلام دارید و او را نجات دهید.