یکم: در خصوص اجلاس آتی سران عرب، مکان، زمان، به تعویق افتادن، لغو و نتایج آن سخنان زیادی گفته شده است. همه می‌دانند که این دولت لبنان است که چنین اجتماعاتی را برگذار می‌کند. انصاف حکم می‌کند تا دولت لبنان گذشته و حال قذافی را فراموش نکند، و میان اصل کنفرانس و حضور قذافی در آن تمیز قائل شود. دولت لبنان خوب می‌داند که قذافی به امام موسی صدر خیانت نمود. آنهم پس از آنکه او رارسما به لیبی دعوت، و توسط هواپیمایی اختصاصی و در معیت سفیر لیبی از بیروت به طرابلس منتقل نمود.

دوم: سخنان یکی از وزرای مسئول در امر برپایی اجلاس ما را شگفت زده کرده است که می‌گوید: ‹ما دولت میزبان هستیم. بنابراین باید اصول میزبانی را رعایت، و تمامی سران عرب را جهت حضور در اجلاس دعوت کنیم›. وزیر مزبور گویا فراموش کرده است، و شاید هم تظاهر به فراموشی می‌کند، که قذافی رسما امام موسی صدر را دعوت نمود، اما آداب میزبانی را زیر پا گذاشت، و امام و دو همراه ایشان را بیست و چهار سال پیش به اسارت کشاند.

سوم: از آنجایی که ما با تمامی اشکال تروریسم و از جمله تروریسم دولتی مخالف هستیم، بایستی معمر قذافی را به عنوان مصداق تروریست تحت تعقیب قرار داده و بازداشت کنیم. نه آنکه به توصیه آقای وزیر، او را به لبنان دعوت و مورد استقبال رسمی قرار دهیم! در غیر این صورت ما با چه تروریسمی مخالف هستیم؟

چهارم: به عنوان شهروندانی آزاد از دولت لبنان و همچنین از سران کشورهای عربی مصرانه می‌خواهیم، تا پیش از آنکه مکان امام موسی صدر و دو همراه ایشان را بیابیم، ما را در محظورات ناشی از حضور قذافی قرار ندهند. از این پس هر اتفاقی موضعی به همراه داشت.

بیایید به این امام بزرگوار، که اقتدار، آزادی، استقلال و وحدت ملت و سرزمین لبنان، و نیز مقاومت سرافرازانه آن در برابر صهیونیسم از اسباب ربودن او به شمار می‌روند، وفادار بمانیم، و با عامل ربودن او همکاری نکنیم.