«عصام درویش»رییس اسقف های کاتولیک منطقه فرزل و بقاع لبنان گفت: با وجود گذشت 37 سال از ناپدید شدن امام موسی صدر، جریان فکری و معنوی و شیوه های تربیتی و سیاسی ایشان همچنان در بین ما حضور دارد و مکتب مستحکم فکری او که بر پایه تعالیم دینی، گذشت و پیام آسمانی بنا شده، همچنان الهام بخش همه طوایف و مذاهب است.

درویش در نشستی با عنوان «همزیستی در اندیشه امام موسی صدر» که از سوی جنبش امل و به مناسبت بزرگداشت امام موسی صدر، در شهر ابلح لبنان برگزار شد، افزود: سخن گفتن درباره انسان های بزرگ کار راحتی نیست، امام موسی صدر از بزرگان کشور ماست که توانست مرحله درخشانی را در تاریخ لبنان رقم بزند.

وی ادامه داد: نمی خواهم درباره میراث سیاسی وی سخن بگویم، چرا که در این زمینه باید سیاستمداران سخن بگویند و نمی خواهم از اوضاع و چگونگی ناپدید شدنش حرف بزنم چون معتقدم انسان های بزرگ ناپدید نمی شوند و در تاریخ و هویت امت باقی هستند و همواره حضورشان احساس می شود.

اسقف درویش افزود: هرگاه از مقاومت سخن به میان می آید یاد امام صدر زنده می شود و هرگاه درباره برادری و ارتباط و هم زیستی و دوستی بین ادیان سخن می گوییم او را یاد می کنیم. امام موسی صدر نمادی از نمادهای وحدت لبنان و رویایی است که به دنبال تحقق آن هستیم. سالگرد ربوده شدن آن مرد بزرگ فرصتی است تا از تعصب های مذهبی رهایی پیدا کنیم و ایمان بیاوریم که خوبی در لبنان پیروز خواهد شد.

اسقف درویش تاکید کرد: ما امروز نیازمند بنای پل های محبت و رابطه و پذیرش طرف مقابل هستیم و اینها تنها زیربنای سالم برای ساخت لبنان جدید برپایه عدالت ، برابری و احترام دو جانبه و همکاری در جهت منافع لبنانی هاست و امام صدر پیش از همه به فکر تجدید خطاب دینی بود و دین را در خدمت انسان می دانست نه انسان را در خدمت دین. وی معتقد بود دینی که منجر به افزایش شان و کرامت انسان نشود دین الهی نیست.

وی افزود: امروز مسوولیت بزرگی بر عهده شخصیت های دینی قرار دارد. ما باید خطاب دینی خود را تصحیح کنیم و سخنان خود را در جهت آزادی انسان از بند تعصب و تفکرات بسته به کار گیریم. سیاستمداران نیز باید در اظهارات خود تجدید نظر کنند و به دنبال تشویق برای گفت و گوهای حقیقی باشند تا وحدت افکار و دلها حول محور مشترکات ایجاد شود و همه لبنانی ها احساس رضایت و اطمینان خاطر داشته باشند.

اسقف درویش یادآورشد: در یک جمله می توان گفت که امام موسی صدر عصاره یک امت بود که در یک شخص تجلی کرده بود. او به یک اندازه غصه مسلمانان و مسیحیان را در دل داشت و به ویژه به محرومان توجه ویژه ای نشان می داد و در این خصوص اهمیتی به عقاید و جنس و رنگ و نژاد و طایفه نمی داد.