خبرگزاری رسمی لیبی، اوج، هفته گذشته در تاریخ ۳۰ آبان در خبری اعلام کرد، رئیس جمهور اسلامی ایران با ارسال نامهای به قذافی از وی برای سفر به تهران دعوت کرده است.
این خبر در حاشیه سفر باقری، معاون عربی و آفریقایی وزارت امور خارجه، بهچند کشور آفریقایی منتشر شد. با آنکه این خبر به نقل از منابع لیبیایی بود،اما موجی از نگرانی در میان مراجع عظام تقلید، جامعه دانشگاهی و علاقمندانبیشمار امام موسی صدر ایجاد کرد.
کاظم جلالی، مخبر کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی درمصاحبه با پایگاه اطلاع رسانی امام موسی صدر در تاریخ ۳ آذر در رابطه بااین خبر گفت: «پس از ربودن امام موسی صدر در لیبی تا به حال هیچ جواب قانعکنندهای از جانب قذافی در این خصوص داده نشده نه به خانواده و نه به مردملبنان و نه به کمیتههای پیگیری پرونده ایشان در جمهوری اسلامی؛ لذا درچنین شرایطی اگر خبری که لیبی خبرگزاری لیبی اعلام کرده، یعنی دعوت رئیسجمهوری ایران از قذافی، صحت داشته باشد، آمدن او معنای سیاسی خوبی در عرصهجهانی ندارد. با توجه به تحولات لبنان و مسایل داخلی این کشور که ضرورتپشتیبانی از جریان مقاومت را به همه دلسوزان در همه دنیا دیکته میکند،آمدن قذافی به ایران و فراتر از آن تعاملات دیپلماتیک با وی که امام موسیصدر را ربوده است و در بزنگاههای چالش با دنیای استکباری نیز پشت جریانمقاومت را همواره چه در خصوص فلسطین چه در خصوص لبنان خالی کرده است، درعرصه جهانی معنای خوبی را به همراه ندارد و با سربلندی اسلامی ما و باحکمتی که محور سیاست خارجی ما باید باشد، کاملاً تناقض دارد.»
پس از آن و در پی اعلام این خبر «کمیته پیگیری همه جانبه برای آزادی امامموسی صدر» در تاریخ ۳ آذر با صدور بیانیهای از دعوت معمر قذافی به ایرانبه شدت انتقاد کرد. در بخشی از بیانیه آمده بود: «مجموعه مواضع و سیاستهایاخیر در پیوند با حکومت لیبی بیانگر رویکرد جدیدی است که به شدت با دستوراتامام راحل و نیز سیاستها و موضعگیریهای دولتهای قبلی متضاد است. اینشتاب دستگاه سیاست خارجی برای گسترش روابط با لیبی و مقابله با دستهایی کهتاکنون تفرقه انداختهاند و جبران فاصلهها و کدورتهای گذشته نوعیعذرخواهی از حکومت لیبی بنظر میرسد. عذرخواهی از اینکه روزگاری امام خمینیبا آمدن قذافی به ایران به واسطه ربودن امام موسی صدر مخالفت فرمود... ویا عذرخواهی از اینکه نخبگان ایران اسلامی به ربودن رهبر شیعیان لبنان توسطقذافی اعتراض کردهاند.»
به نظر میرسد که اشاره بیانیه به گفتههای حضرت امام خمینی (ره) بود که ازغیبت امام موسی صدر «نگران» و «متأثر» بودند و در سخنانی در سال ۱۳۵۸فرمودند: «قضیهای که برای ما و علمای ایران و سایر اقشار به طور معما درآمده است این فاجعه آقای صدر است. من و علمای ایران برای این فاجعه بسیارمتأثر هستیم و این یک معمایی است که این معما حل نمیشود الا به دست دولتلیبی» و پس از آن نیز امام راحل (ره) هرگز حاضر نشدند قذافی را به حضوربپذیرند و فرموده بودند چگونه او را بپذیرم در حالی که او هنوز مسئله آقاموسی را حل نکرده است.
اشاره دیگر بیانیه به نامه نخبگان است که ۱۹۹ تن از نخبگان حوزوی، علمی،سیاسی و فرهنگی کشور در سال ۱۳۸۲ آن را خطاب به رئیس جمهور امضا کردهبودند و در یکی از بندهای آن تقاضای «اقدام شایسته دیپلماتیک در برابراقدام دولت لیبی» را داشتند و از جمله امضا کنندگان آن نامه وزیر امورخارجه و مسئول دیپلماسی کشور، منوچهر متکی، رئیس مجلس شورای اسلامی، حدادعادل، رئیس شورای اسلامی شهر تهران، مهدی چمران و از یاران نزدیک به رئیسجمهور و.... بودند.
به هر روی چند روز پس از این خبر بود که سفیر جمهوری اسلامی ایران در بیروتدر تاریخ ۴ آذر پس از دیدار با نبیه بری، رئیس پارلمان لبنان، در جمعخبرنگاران اعلام کرد: «نامه آقای رئیس جمهور به سرهنگ قذافی صرفا برایتشریح موضع جمهوری اسلامی ایران در مورد پرونده هستهای بوده است و ایننامه عینا به روسای کشورهای عضو شورای حکام آژانس بین المللی انرژی هستهاینیز تسلیم شده است.» پس از اصرار دوباره خبرنگاران مبنی بر اینکه: «بنابراین دعوت رسمی از سرهنگ قذافی برای سفر به ایران در کار نبوده است؟» سفیرپاسخ داد: «خیر. نامه رئیس جمهوری ایران فقط در چارچوب تشریح مواضع ایراندر مورد پرونده انرژی صلح آمیز هستهای بوده است.»
روز بعد نیز سخنگوی وزارت امور خارجه در نشست هفتگی خود با خبرنگاران درپاسخ به خبرنگار خبرگزاری ایلنا که پرسیده بود: «در خبرها آمده بود معمرالقذافی به ایران میآید، آیا با توجه به تاکیدات امام خمینی (ره) مبنی بهحضور نپذیرفتن قذافی تا زمان روشن شدن مساله امام موسی صدر، چنین خبری صحتدارد؟» گفت: «این سفر در چارچوب رایزنیهای سیاسی ایران با سران کشورهایعضو شورای حکام صورت گرفته است.»
اکنون هر چند که باید در بررسیهای کارشناسان سیاست خارجی این مسئله بررسیشود که لیبی در پس انتشار این خبر دروغ در پی چه هدف یا اهدافی بوده، امامیزان محبوبیت امام موسی صدر پس از ۲۸ سال که از ربودن ایشان در لیبیمیگذرد به خوبی نمایان شد.