نشریه داخلی بنیاد فقه و معارف اهل بیت در شماره 23 (شهریور 1393) خود به مسئله ایمان به غیب از نگاه امام موسی صدر پرداخت.

به گزارش روابط عمومی موسسه امام موسی صدر در این مطلب نوشته شده است:« انسان در زندگی از نقطۀ ثابتی می‌آغازد. اما نقاط تغییرپذیر از انسان آغاز می‌شوند نه انسان از آن‌ها. پس نبودِ ایمان به غیب نگرانی همیشگی در زندگی انسان ایجاد می‌کند. قرآن کریم در این باره می‌فرماید: «أَلا بِذِکرِ اللهِ تَطمَئِنُّ القُلُوبُ» [۱]. این‌گونه است که درمی‌یابیم هنگامی که انسان ایمانش را به غیب از دست می‌دهد احساس نگرانی می‌کند. به خصوص آن‌گاه که تحول فزونی و تکامل سرعت می‌یابد، نگرانی هر روز بیش از روز دیگر می‌شود. در زمانۀ ما که سرعت تحول شدت یافته است، انسان نیاز شدید‌تر و قوی‌تری به وجود مطلق دارد.»

ایمان به غیب، در حقیقت رکن اساسی دین است. فرق است میان دین و علم، اگرچه هماهنگ و همکار باشند. همین‌طور میان دین و فلسفه و میان دین و تکنولوژی و میان دین و علم اخلاق نیز تفاوت وجود دارد. ویژگی اساسی دین غیبی بودن آن است. ایمان به غیب اصل اول دین است و حتی اصول و فروع دین، هر قدر که علمی و منطقی و پیشرفته و نزدیک با عقل بشر باشد، باز هم غیبی است. و این بدان علت است که ایمان به غیب تنها اصلی است که انسان را در زندگی‌اش استوار می‌دارد.

الله در زندگی انسان جایگاهی دارد که هیچ چیز دیگر نمی‌تواند جانشین آن شود. اگر انسان بخواهد علم، صنعت، نظام یا تجربه را جانشین الله کند در پریشانی همیشگی به سر می‌برد. این‌‌ همان حالت درونی است که انسان معاصر در آن به سر می‌برد و شایسته است با این فرمودة خداوند مخاطب قرار گیرد که: «... قال أَتَعبُدُون ما تَنحِتُونَ»؛ چرا که انسان که مخلوق خداست، علم و فلسفه و تجربه را خلق می‌کند. بنابراین ایمان به غیب در زندگی انسان نقشی اساسی ایفا می‌کند که نمی‌توان از آن بی‌نیاز بود.

همچنین در این نشریه یادداشتی از دکتر صادق طباطبایی خواهرزاده امام موسی صدر با عنوان «وقتی که نجنگیدن سخت تر از جنگ است» به چاپ رسیده است.