در پی پذیرش «سعد مجبر»، فرستاده ویژه ژنرال معمر القذافی، رهبر لیبی توسط مقامات كشور
در پی پذیرش «سعد مجبر»، فرستاده ویژه ژنرال معمر القذافی، رهبر لیبی توسط مقامات كشورمان، خانواده امام موسی صدر با ارسال نامهای به نمایندگان مجلس شورای اسلامی بهعنوان مؤسسان كمیته پیگیری قضیه ربودن امام موسی صدر و امضاكنندگان نامه تاریخی مجلس برای پیگیری موضوع ربودن ایشان، از شیوه رفتار مسئولان جمهوری اسلامی ایران با این شخص بهشدت گلایه كردند. به گزارش ایلنا، متن كامل این نامه كه در میان تكتك نمایندگان توزیع شده، به این شرح است:«نماینده محترم مردم در مجلس شورای اسلامی؛با سلام فراوان؛همانطور كه مستحضرید، در این ایام، نگرانی و احساس ضعف مسئولان سیاستخارجی كشور و ملاقاتهای گوناگون ایشان با مقامات لیبیایی، سرانجام به سفر «سعد مجبر» به ایران منجر شد و بسیاری از حریمها گستاخانه شكست.برای اولین بار است كه یك مقام ردهپایین لیبیایی با تمام مقامات عالیرتبه جمهوری اسلامی یعنی ریاستجمهوری, ریاست مجلس, ریاست مجمع تشخیص مصلحت, وزیر امور خارجه و برخی دیگر، به صورت علنی و با برخی از تصمیمسازان، غیر علنی ملاقات میكند و مانند یك رئیسجمهور دوست، مورد استقبال پر شور قرار میگیرد. حادثه دردناك و توهینآمیزی بود اما توجه به نكات ذیل شایسته است:1- استقبال بینظیر ایران از «سعد مجبر»، از یكسو بیانگر شتابزدگی در محاسبات و آیندهنگری نادرست متولیان سیاستخارجی است و از سوی دیگر، به لیبیاییها و دیگر ناظران بینالمللی و دولتهای غربی فهماند كه مقامات ایران، در ارتباط با مسأله هستهای بهشدت احساس ترس و نگرانی میكنند و برای كسب یك رأی حاضرند از اصول و ارزشها و عزتشان دست بردارند.2- صرف این همه هزینه سیاسی و اعطای این همه امتیاز برای جلب رضایت لیبی، از دو حال خارج نیست: یا مسئولان سیاستخارجی و امنیتملی گمان میكردند كه تصمیمات شورایحكام برآیند رأیگیری آزاد است و رأی لیبی به نفع ایران خواهد بود؛ در این صورت، واقعاً باید از این سادهپنداری مسئولان و نا آگاهی ایشان از استراتژی غرب تأسف خورد و از آینده تصمیمات احساس نگرانی كرد یا گمان میكردند كه دوستی و همپیمانی لیبی با آمریكا، تأثیری بر كاهش دشمنی كاخسفید با جمهوری اسلامی میگذارد كه باز هم جای تأسف و افسوس است؛ آن هم لیبی، حكومتی كه عامل و بانی نخستین ایجاد غائله هستهای و منبع فروش اطلاعات هستهای ایران به غرب بوده است. دریغا و صد افسوس؛ عاقبت هم دیدیم كه حكومت بدوی لیبی در آخرین لحظات چه كلاهی سر تمدنی ایرانی اسلامی گذاشت.3- ای كاش دولتمردان ایران، جامعه شیعه و دیگر مردم لبنان و خانواده امام موسی صدر و علما و مراجع و دانشگاهیان و علاقهمندان دیگر و نخبگان امضاكننده نامه سرگشاده را در باب پیگیری جدی قضیه امام موسی صدر را مطمئن نكرده بودند و ای كاش حتی اگر میخواستند تعهدات و مسئولیتهای خود را نادیده بگیرند اینطور ملاقاتها و محتوای گفتوگوهایشان را علنی نمیكردند و ای كاش دستكم برای حفظ ظاهر هم كه شده، قضیه امام موسی صدر را به ربایندگان ایشان نمیفروختند و ای كاش در این معامله ناصواب چیزی عایدشان میشد. ای كاش ما را نسبت به پیگیری جدی قضیه ربودن امام موسی صدر و آزادی ایشان امیدوار و مطمئن و دلخوش نمیكردند. ای كاش ما را به حال خود رها میكردند و از جانب ما تصمیم نمیگرفتند. ای كاش اگر دفاع از حقوق شهروندان را در این مرحله مصلحت نمیدانستند در ملاقات حضوری با عناصر لیبی، قول مساعدت از جانب دولت و مردم ایران و خانواده امام موسی صدر نمیدادند.نماینده هوشیار مردم؛شما بزرگواران، مؤسسان كمیته پیگیری قضیه ربودن امام موسی صدر و امضاكنندگان نامه تاریخی مجلس برای پیگیری قضیه ربودن امام موسی صدر هستید. حال كه سموم نا امیدی قلبهای امیدوار و متوقع را سوزانده و نهال اطمینان به آینده را خشك كرده و اعتبار و آبروی ایران را خدشهدار ساخته، حداقل برای حفظ اقتدار ملی، حفظ اصول و ارزشهای انسانی, اجرای قانون اساسی مبتنی بر حقوق شهروندی, تحقق رهنمودهای اسلامی و رفع شرمساری تاریخی, از شما تقاضا میكنیم كه به فكر جبران مافات باشید و راه قربانیشدن اصول را مسدود فرمایید و تمنا داریم تا دیر نشده، آب رفته را به جوی باز آورید و دلهای شكسته را مرهم نهید و اعتماد و امیدهای شیعیان لبنان و ایران را مستحكم كنید. شما بزرگواران، نمایندگان مردم و محور اعتماد منادیان حق و حقیقت و رفع مظلومیت هستید. طرحی نو در اندازید و چارهای بیندیشید و جبران فرمایید. مبادا سكوتتان باعث تجری بیشتر لیبی و دلسردی دوستان شود. مبادا دشمنشاد شویم..بار الها؛ عنایتی و نصرتیبا تشكرخانواده صدر»