در این جلسه که در سالن فرهنگی ناریمان در طرابلس لبنان برگزار شد شخصیت های برجسته سیاسی و فرهنگی و فعالان اجتماعی بسیاری حضور داشتند.

دکتر زکی جمعه، نمایندۀ نبیه بری، رئیس پارلمان لبنان و عبدالرزاق قرحانی، نمایندۀ رئیس جمهور نجیب میقاتی و عبدالقادر علم الدین شهردار المیناء و دکتر خلدون الشریف و دکتر صفوح یکن، استاندار قاع شمالی، شیخ صفوان الزعبی و لیلی سلهب کرامی، مدیرکل جمعیت بانوان سرپرست خانوار، سمیر الحاج، رئیس کمیتۀ مدنی در طرابلس و واثق مقدم، رئیس پیشین سندیکای دندان‌پزشکان و باسم عساف، عضو مجلس اوقاف طرابلس و فهد مقدم، عضو سابق سندیکای وکلا و لیندا سلطان، نمایندۀ رئیس اتاق طرابلس و لبنان شمالی توفیق دبوسی و گروهی از فعالان شهر طرابلس از جمله افراد حاضر در سخنرانی رباب صدر بودند.



دکتر رباب صدر دربارۀ روش تسامحی در اندیشۀ امام موسی صدر، چنین گفت:

ـ امام موسی صدر رسالتی را بر دوش گرفته بود که همانا رسالت گشودگی در برخورد با دیگری بود. او دریافته بود که محیط لبنان با همۀ طیف‌هایی که دارد، سرزمینی بارور است که بدو شایستگی این تجربۀ تمدنی را می‌دهد؛ تجربه‌ای که موفقیتش مرهون هم‌زیستی و تسامح میان همۀ لبنانیان ـ چه مسیحی و چه مسلمان ـ است. امام صدر تأکید می‌کند: «لبنان دریافت که تسامح و هم‌زیستی مسلمانان و مسیحیان واجبی دینی است که تمامی ادیان آسمانی به آن حکم کرده‌اند.»

ـ پس از آن‌که موج خون‌خواهی در لبنان گسترش یافت و بی‌گناهان را نیز در بر گرفت، امام موسی صدر حمله‌ای را بر ضد این عادت و گردن‌نهندگان به آن به پیش برد و در تاریخ 15 ژوئن 1975 میان دو خاندان مصالحه‌نامه‌ای را برای توقف خون‌ریزی برقرار کرد و تأکید کرد: «هدف از رسالت‌های آسمانی اولا ترویج صلح در زمین است و سپس، خروج انسان از ظلمت‌ها به سوی نور.» امام موسی صدر معنای این خروج را این‌گونه تفسیر می‌کند که: «خروج از ظلمات نادانی و فقر و بیماری و خلف وعده و تنبلی و ظلم و تجاوز و تمامی انواع تاریکی است.» و صلح به «نور علم و رفاه و سلامتی و پیشرفت و نظافت و کوشش و عدل و مساوات و تمامی انوار نور...» منجر می‌شود