مؤسسات امام موسی صدر جمعیتی است غیردولتی، غیرانتفاعی که از اوایل دهۀ شصت میلادی خدمات اجتماعی و فرهنگی خود را آغاز کرد.
امام موسی صدر با تأسیس نهادهایی برای سامان‌دهی به اوضاع محرومان لبنان، نخستین سنگ بنای تشکیل این جمعیت را گذاشت که بعد‌ها به صورت رسمی با نام «جمعیت مؤسسات امام موسی صدر» تحت مدیریت سرکار خانم رباب صدر، خواهر امام موسی صدر، آغاز به کار کرد.
پنجاهمین سالگرد آغاز به کار این مؤسسات خیریه که شامل بخش‌هایی همچون «مدرسۀ پرستاری»، «مهد کودک و خوابگاه»، «دبستان» و... است، بهانه‌ای است برای معرفی بیشتر این نهاد و آشنایی بیشتر با آن، که ثمره‌ای از ثمرات حضور و فعالیت امام موسی صدر در لبنان است.
***
مهد کودک (۱۹۶۹) مرکزی آموزشی و متخصص در کودک‌پروری از هر دو جنسیت و از همۀ گروه‌های اجتماعی است. کودکان این بخش سه تا پنج سال دارند. مهد کودک کودکان را برای فراگیری از طریق شکوفا کردن استعداد‌ها و رشد مهارت‌ها و توانایی‌هایشان آماده می‌کند تا نمایندۀ فرهنگ جامعه و عنصری فعال در رشد و توسعۀ آن شوند. مهد کودک همواره دوشادوش نوآوری‌های علمی و تربیتی و فنی در جهانِ پرورش کودک به پیش می‌رود و خدمات خود را برای همۀ قشرهای اجتماعی در محیطی نمونه از نظر بهداشتی و اجتماعی و دینی ارایه می‌کند. میزان شهریۀ دریافتی با توجه به توانایی افراد تعیین و دریافت می‌شود.
بخش آموزش پایه (۱۹۸۱)، دانش‌آموزان دختر از مدرسۀ خیریۀ رحاب الزهراء (س) و دخترانی دیگر را از سایر قشرهای آسیب‌پذیر زیر پوشش دارد. رسالت این بخش رشد همۀ ابعاد جسمی و احساسی و عقلی و روانی و اجتماعی شخصیت دانش‌آموزان با شیوه‌های آموزشی نو و هماهنگ با نظام رسمی در لبنان است. این بخش همچنین تلاش می‌کند از فشارهای اجتماعی که دختران از آن رنج می‌برند، بکاهد و به بهره‌مند شدن آن‌ها از حق آموختن و رشد اجتماعی در محیطی اسلامی و با تسامح و پیشرفته کمک کند تا بتوانند در آینده نقش فعالی در جامعه ایفا کنند.
بخش آموزش استثنایی (۱۹۹۷)، شامل برنامه‌های ویژه برای کودکان پنج تا دوازده ساله از هر دو جنسیت است. کودکان این بخش نیازمند آموزش‌هایی ویژه هستند تا بر دشواری‌ها و اختلال‌های ذهنی و نابسامانی‌های جسمی و یا رفتاریِ خود که در حد ضعیف یا متوسط است، فایق آیند. آموزش ویژه، خانواده‌ها را نیز از وضعیت فرزندانشان آگاه می‌سازد تا آیندۀ مستقلی را برای آن‌ها تضمین کنند و از انزوا رهاییشان بخشند و به حق طبیعی آن‌ها در برخورداری از حمایت و آموزش دست یابند. این بخش، از شیوه‌هایی علمی درمانی همچون کاردرمانی و موسیقی درمانی و روان درمانی و گفتار درمانی و فیزیوتراپی بهره می‌گیرد.