سواران زبیدی جلوی راه قرار گرفتند و آب را به روی کاروان شهادت بستند. بستن آب روز هفتم محرم انجام شد. سپاه کوفه پاداش خوبی به نیکی حسین داد.

پاسخ پسر زیاد به وی چنین بود: درست گفتی و حق با توست. اینک نامه‌ای می‌نویسم و برای عمر ببر و به او بگو: به حسین و یارانش پیشنهاد تسلیم بده؛ اگر پذیرفتند، نزدِ منشان بفرست و اگر نپذیرفتند، با ایشان در...

حسین به یاران همراه فرمود: دور شوید. اطاعت کردند. عمر نیز به سربازانش فرمانی مشابه داد. آن‌ها نیز دور شدند. آن‌گاه حسین و عمر تنها ماندند. هرچند تنها نبودند، رحمان با حسین بود و شیطان با عمر.

سپس، در پاسخ عمر چنین نوشت: نامه‌ات رسید و آنچه نوشته بودی خواندم. از حسین بخواه تا خودش و یارانش بیعت کنند. اگر پذیرفتند، دربارة آن‌ها تصمیم خواهم گرفت. والسلام.

پسر زیاد برای حسین نامه‌ای نوشت بدین مضمون: به من خبر دادند که به کربلا آمده‌ای. امیرالمؤمنین به من نوشته که در بستر نرم نخوابم و نان‌گرم نخورم، تا تو را نکشم.

کاروان شهادت که به کربلا رسید، حسین برای یاران، از قول ام‌سلمه داستانی حکایت کرد: وقتی در حضور رسول خدا شرفیاب بودم و حسین را که کودک بود، در آغوش داشتم، جبرئیل فرشتة وحی، نیز نازل شد، ناگهان کودک در...

چیزی که در سخنان پندگویان و نصیحت‌گران جلب‌نظر می‌کند، آن است که همه گمان می‌کردند که حسین ع برای حکومت می‌رود و جویای جهان‌داری است. و می‌دیدند راهی که حسین می‌رود، راه به دست آوردن حکومت نیست، در ا...