منظور از موسسات امام صدر مراکزی است که با هدف رسیدگی به امور محرومان، کودکان یتیم، آموزش زنان و دختران لبنانی و تربیت جوانان جویای کار از سوی امام صدر تاسیس شده است.

شاید پنجاه سال قبل که امام صدر نهال اولین موسسه اجتماعی تحت مدیریت خود را در لبنان غرس می‌کرد، هیچکس غیر از خود او باور نداست که این نهال کوچک نه به یک درخت تناور که به باغی پر ثمر تبدیل خواهد شد و برکات آن تا ابد باقی خواهد ماند؛ «اصل‌ها ثابت و فرع‌ها فی السماء»

آن روز‌ها با همه موانع و مشکلاتش سپری شد. برخی شوربختان که تصور می‌شد باید سهمی در آبیاری این نهال داشته باشند کمر به ریشه کن کردن آن بستند که البته طرفی نبستند. اما به‌‌ همان میزان که آن‌ها از خود بدنامی نهادند، امام و محرومان همراهش بر تارک تاریخ لبنان می‌درخشند.

روز پنج شنبه هزاران تن از مردم لبنان از چهره‌های سر‌شناس سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و طوایف مختلف آمده بودند تا موید حرکتی باشند که امام ۵۰ سال قبل آغاز کرده بود.

آن روز وقتی وارد سالن شدم، انبوه جمعیت را دیدم که لحظه به لحظه بر تعداد آن افزوده می‌شد و بعد تمام صندلی‌های کریدور اصلی و کناری و فوقانی پر شد و عده‌ای هم ایستاده به تماشای مراسم پرداختند. جمعیت نه با اعلام رسانه‌ای و تبلیغات محیطی و نه با فراخوان سازمانی وحضور اتوبوسی و نه با تحریک‌های سیاسی و مذهبی آمده بودند تا میثاقی با امام ببندند. بسیاری از آن‌ها جوانان و نوجوانانی بودند که اصلا امام را ندیده و شاید اطلاعات زیادی هم درباره زحمات و تلاش‌ها و مشکلات پیش روی او نداشتند. اما آمده بودند تا از امام و سیره او تجلیل کنند. آمده بودند تا قدردان سیده رباب ـ به تعبیر لبنانی ـ خواهر گرامی امام که موسسات را در ۳۵ سال گذشته در غیاب امام مدیریت کرده، باشند.‌‌ همان کسی که یک دست را در دست برادر و دست دیگر را بر زانوی خود نهاد و بر خدا توکل کرد تا رسالتی که بر عهده دارد را تا آخرین نفس ادامه دهد و در این راه نه از یورش اشغالگران صهیونیست واهمه داشته و نه از ناجوانمردی‌ها و مانع تراشی‌ها و کمبود‌ها باکی به دل راه داده است.

آن روز وقتی گروه سرود موسسات و دخترانِ محروم از سایه پدر را هنگام اجرای مراسم دیدم، وقتی یکی از دختران یتیم جنوب که در موسسات امام صدر به تحصیل پرداخته و امروز به شیر زنی مبدل گشته را دیدم که با تسلطی مثال زدنی از خود و فرایند کمال جویی در موسسات گفت، یاد تفسیری از امام صدر افتادم که درباره آیات انفاق بیان کرده بود. آنجا که خدمات اجتماعی را از مصادیق انفاق و صدقه دانسته و تاکید کرده بود که اصلاح امور و تلاش برای بازگرداندن انسان‌ها به متن جامعه و تبدیل آن‌ها به نیروی مولد، از برجسته‌ترین اموراست و اساسا هدف باری تعالی از طرح این موضوع نه کمکی صرفا نوع دوستانه برای کسب ثواب اخروی که اقدامی اجتماعی و اصلاحی برای امروز است و اگر خداوند وعده داده که در هر انفاق ده‌ها ثواب نهفته، بخش زیادی از آن می‌تواند آثار و برکاتی باشد که از سوی‌‌ همان فرد و با تغییر و تحول او در جامعه و حرکت رو به کمال او روی می‌دهد و جامعه از آن منتفع می‌گردد. (نقل به مضمون)

به امید روزی که گرامیداشت موسسات با حضور امام موسی برگزار شود...

شاید آن روز همین فردا باشد!

حمید قزوینی