پروین داعی‌پور، روان‌شناس، در گفتگو با روابط عمومی موسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر گفت: من دنبال آدمی مثل امام موسی صدر هستم و گاهی خیلی دلم تنگ می‌شود که چرا نیست و برای آمدنش دعا می‌کنم، بخاطر دلشکستگی‌ای است که از وجهه دین در جهان و جامعه دارم. گاهی که به کشورهای دیگر می‌روم و در بین آدم‌هایی که متعلق به سرزمین من نیستند، قرار می‌گیرم؛ آدم‌هایی که شبیه به من نیستند و متفاوت متجلی می‌شوند، دلم می‌خواهد بفه‌مند که من از دینی هستم که بیش از خصومتی که از آن دیده شده، دین رحمت و دوستی و فهم است. فکر می‌کنم اگر امام موسی صدر بود این وجهه را متجلی می‌کرد. من مسلمان کوچک شاید بتوانم به اندازه خودم کارهایی بکنم، ولی آن تجلی بزرگ را پیدا نمی‌کند. 

وی افزود: معتقدم امروز در رهبران دین، نه به عنوان سیاست، به عنوان آدم‌هایی که پیامی از دین اسلام را ارائه می‌کنند، چهره‌هایی که الان در دنیا به عنوان دین اسلام شناخته شده، چهره زیبا و نورانی پر از رحمت و رأفت اسلام دیده نمی‌شود. ولی اگر امام موسی صدر بود این رحمت و رأفت را نشان می‌داد، با این مشخصه که هویت خودش را هم داشت. یعنی به هیچ وجه ماهیت خودش را از دست نمی‌داد. 

داعی پور با اشاره به تاکید امام صدر بر هویت دینی‌اش گفت: ایشان در عین حال که یک عالم شیعی است و اعتقادات محکم مذهبی‌اش را دارد در رویارویی با دیگر آدم‌ها ظرفیت تحمل را دارد و چون این ظرفیت را دارد که به دیگران هم اجازه بیان بدهد و حاضر شود دیدگاه‌های آن‌ها را گوش کند، آن رحمت و رأفت جلوه می‌کرد و دیگران هم می‌توانستند متوجه شوند ما پیروان دین و آیینی هستیم که اول از همه اهل رحمتیم. امام موسی صدر هرچند که بر مواضع خودش محکم است و بر آن اصرار دارد و از اصول خودش کوتاه نمی‌آید اما راهی که برای شناساندن این اصول و هویت دارد، الزاما معارضه و مقابله و خصومت نیست. از راه رحمت و رأفت هم می‌تواند این کار را بکند. 

داعی‌پور در پایان تاکید کرد: این کلمه رحمت برای من هم زیباست و هم در فضای موجود جهان آنقدر دور از دسترس است که همیشه فکر می‌کنم نیازمند وجودی مثل امام موسی صدر هستیم که این وجه را متجلی کند و نشان دهد که دین اسلام دین رحمت و رأفت است، دین همدلی است. دین اجبار نیست. متاسفانه راهی که الان اسلام برای دفاع از هویت خودش پیدا کرده است، خصومت است و من این راه را دوست ندارم. فکر می‌کنم اگر امام موسی صدر بود راهی که برای بیان مواضع فکری و هویت دینی انجام می‌داد، راه رحمت بود و از این جهت جایشان خیلی خالی است.