نهم شهریور سال ۵۷، خبری کوتاه اما تعجب آور منتشر شد؛ امام موسی صدر که در پی سفری سیاسی به لیبی عزیمت کرده بود به ناگاه ناپدید شد.

به گزارش افکار نیوز ، خبر ناپديد شدن امام موسی صدر به سرعت انتشار يافت و روزنامه‏های لبنان در تاريخ ۱۲سپتامبر ۱۹۷۸آن را در صفحات نخستين خود منعكس كردند.

راديوها و رسانه های خبری خارجی نيز آن را پوشش دادند. يكی از روزنامه های لبنان كه با مقامات ليبی ارتباط نزديكی داشت دراين تاريخ اين خبر را تحت عنوان "آيا رويدادهای ايران با اين معما ارتباطی دارد يا نه" منتشر كرد.

اما هیچ یک از کشورهای دخیل در این ماجرا مسئولیت این اتفاق را به عهده نگرفتند.

تحقيقات اوليه نشان داد كه امام و همراهانش آخرين بار در ساعت يك بعدازظهر روز ۳۱اوت ۱۹۷۸با اتومبيل‏های تشريفات دولت ليبی برای ديدار با قذافی، هتل محل اقامت خود را ترك كرده‏اند.

قذافی روز ۳۱سپتامبر ۱۹۷۸در شهر دمشق اعتراف كرد كه ساعت ۱:۳۰ بعدازظهر آن روز موعد ديدار وی با امام بوده است.

وی مدعی شد كه آن ملاقات انجام نشده زيرا به او خبر داده‏اند كه امام و دو همراهش به طور ناگهانی از ليبی خارج شده‏اند.

سران رژيم ليبی در ابتدا موضوع ربودن امام و همراهانش را ناديده گرفتند و خود را در اين‏باره بی‏اطلاع وانمود كردند اما انتشار اين خبر در محافل رسانه‏ای و بين‏المللی، حكومت ليبی را ناگزير كرد كه با انتشار يك بيانيه رسمی و آكنده از تناقضات آشكار چنين وانمود كند كه امام موسی صدر و دو همراه ايشان عصر روز ۳۱ اوت ۱۹۷۸بدون اطلاع مقامات ليبيايی با پرواز هواپيمايی آليتاليا عازم ايتاليا شده‏اند.

و الان ۳۴ سال از آن واقعه گذشته و هنوز هیچ خبر موثقی از سرنوشت امام موسی صدر و همراهانش به دست نیامده است.

تنها اخباری مبنی بر دیده شدن امام صدر در زندان های مختلف یا تغییر محل بازداشت وی و همراهانش منتشر می شود.

۳۴ سال پیش امام موسی صدر در سفری رسمی به لیبی ربوده شد اما چون رابطه ایران و لیبی در سال ۱۳۵۰ به دنبال حمایت این کشور از ادعای حاکمیت امارات بر جزایر سه گانه به حالت تعلیق درآمده بود هیچ اقدام جدی در این خصوص صورت نگرفت و یا اکثر اقدامات نتیجه مطلوبی در پی نداشت.

هر چند در ۱۹ بهمن سال ۵۷ معمر قذافی در پیامی به امام خمینی(ره) پشتیبانی خود را از انقلاب اسلامی در ایران اعلام کرد اما حضرت امام این امر را منوط به روشن شدن سرنوشت امام موسی صدر دانست.

اهمیتی که امام خمینی (ره) برای روشن شدن سرنوشت امام موسی صدر قائل بودند بیانگر اهمیت این مساله در روابط خارجی ایران است .

تا جایی که ایشان پس از پیروزی انقلاب اسلامی از پذیرفتن قذافی خودداری کرده و گفتند: او هنوز مساله آقا موسی را حل نکرده است؛ چگونه او را بپذیرم؟

پیگیری های امام تا زمان رحلت ایشان ادامه داشت اما با وجود تشکیل شورایی برای تعیین سرنوشت امام موسی صدر هیچگاه مسئولان لیبیایی اقدامی اساسی در این باره انجام ندادند.

حتی زمانی که برخی مقامات ارشد لیبی همچون سیف الاسلام قذافی از حضور و بازداشت امام موسی صدر در این کشور سخن گفت نیز خبری از امام صدر و همراهانش به دست نیامد.

با وقوع انقلاب های اسلامی در منطقه انتظار می رفت تا سرنوشت مبهم امام موسی صدر و یارانش اندکی شفاف تر شود اما سقوط دیکتاتور لیبی، دستگیری نظامیان و بازشدن درب زندان های مخوف رژیم قذافی نیز نتوانست به روشن شدن زوایای پنهان این مساله کمک کند.

شاید اکنون مهم‌ترین مساله‌ای که در میان افراد موافق و مخالف پیگیری مساله امام موسی صدر و پیگرد حاکمان لیبی در ایران و کشورهای دیگری چون لبنان مطرح است، موضوع حیات امام موسی صدر است.

مخالفان روند پیگیری از‌‌‌‌ همان ابتدا در همراهی با مواضع دولت لیبی بر خروج امام موسی صدر از طرابلس و ترور وی توسط عوامل صهیونیست تاکید داشتند و موافقان بر «اسارت» امام در لیبی و نقش دولت قذافی در این واقعه.

حدس و گمانه هایی که امیدها برای زنده بودن امام موسی صدر را قوت می بخشد.