یادداشت دکتر فاطمه صدر عاملی، خواهر زاده امام موسی صدر

 هربار که تلاش ها برای روشن شدن سرنوشت امام صدر به نتیجه نمی رسید و ناامیدی ها بالا می گرفت؛ همه به خود دلداری می دادیم که بالاخره با سقوط قذافی مسئله روشن خواهد شد و امام موسی صدر باز خواهد گشت. هربار که زانوی غم به بغل می گرفتیم که تا به کی هجران و تا به کی دوری ؟ باز با الهام از آموزه های امام موسی صدر از جا بر می خواستیم و می گفتیم قذافی تا ابد نخواهد ماند. 

هربار که شکوه استواری همسر امام موسی صدر و مشاهده رنج و غم او غمی چون کوه بر جانمان می ریخت؛ می گفتیم الملک یبقی مع الکفر و لا یبقی مع الظلم و قذافی بالاخره خواهد رفت.

بهار عربی از راه رسید و شکوفه های شادی در دلمان روئیدن گرفت و گفتیم بالاخره نوبت لیبی هم خواهد رسید. از اولین لحظات شورش مردم لیبی با تب و تاب لحظه شماری می کردیم که بالاخره وعده دیدار نزدیک شده است و انتظار به پایان خواهد رسید. گاهی از خبری شادمان می شدیم و گاه از گفتگوئی افسرده. این تب و تاب و شور و اشتیاق مدت ها به طول انجامید ؛ تا بالاخره قذافی رفت و چشمان منتظر ما همچنان بر در است.

باز دوباره رفت و آمدهای گروه های مختلف اغاز شده است . یک روز خبر دستگیری فردی که متهم به زندانبانی امام بوده است خوشحالمان می کند و روز دیگر خبر فرار چند متهم دیگر به خارج از لیبی نگرانمان می سازد. یک روز از خبر کشف زندانی دیگر شاد گشته و روز دیگر خبر عدم تسلط دولتمردان جدید به مناطقی تحت اشغال شورشیان و عشایر طرفدار قذافی ؛ همچنان در حالتی میان خوف و رجاء نگاهمان می دارد.

بازهم باید رنج بی خبری خود را با این توصیه که انتشار دستاوردهای جستجو ها و تحقیقات جدید ادامه پیگیری ها را با خطری جدی مواجه می کند؛ بر خود هموار سازیم و همچنان چشم انتظار خبر صاحب خبری شویم که ما را از بی خبری به در آورد.