پس از انتخاب امام موسی صدر به ریاست مجلس اعلاى شیعیان، ایشان در نامه‌ای
به مفتی اهل سنت جمهوری لبنان راه‌های وحدت عملی مسلمانان شیعه و سنی را
شرح می دهد.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، در شب میلاد حضرت محمد(ص) خلاصه‌ای از متن نامه امام موسی صدر را در ذیل می‌خوانید:
« این امر (وحدت مسلمانان شیعه و سنی) از آن رو ضرورى است كه مسلمانان باید در حركت به سوى آینده و ترسیم سرنوشت تاریخى و اداى مسئولیت هایشان مسیر خود را بشناسند و به خویشتن اعتماد كنند. اتحاد كلمه و وحدت نیروها و افزایش توانها تنها براى این نیست كه این موارد بزرگترین هدفهاى دینى‌اند، یا آنكه وصیت پیامبر عظیم الشأن (ص) ماست، بلكه این مسائل با تمامیت زندگى ما و كرامت ما و وجود نسلهاى ما مرتبط است و خود مسئلهاى حیاتى به شمار مىآید.
این اتحاد كلمه نباید تنها به صورت یك شعار یا جمله زیبا جلوه گر شود، بلكه باید در تار و پود اندیشه و احساس ما، در فكر و تپش‌هاى قلب ما و در راه و روش ما خودنمایى كند. این وحدت ركن اساسى براى آینده است. این اتحاد جز با بذل عنایت فكرى و در پى آن با تلاش وجدانى خاص و سعى و كوشش براى تحكیم آن به دست نمىآید. اگر چنین شود وحدت حقیقى بنیان گذاشته و استوار مى‌شود و نمونه و الگویى پدید مىآید كه مى‌توان بدان اقتدا كرد.
وحدت كلمه و اندیشه و احساس مسلمانان و به عبارتى دقیقتر، گسترش وحدت مسلمانان بر ستون‌هاى فكرى و عاطفى محكمى قرار دارد كه از طریق «وحدت فقهى» تحقق مىیابد.
*وحدت فقهى
مبانى و بنیانهاى اسلام، در اساس، یكى است و امت واحده نیز در عقیده، كتاب، مبدأ و معاد با هم مشتركند. بنابراین، چنین اشتراك گستردهاى اقتضا مى‌كند كه این امت در جزئیات نیز وحدت داشته باشند. وحدت در جزئیات مختلف یا نزدیك كردن آنها به هم، خواستهاى است كه آرزوى بزرگ تحقق آن بر ضمیر دانشمندان گذشته مان- قدس الله اسرارهم- نیز پوشیده نبوده است.
ما مىبینیم شیخ ابوجعفر محمدبن‌حسن طوسى، هزار سال پیش، كتابى به نام «الخلاف در فقه تطبیقى» تألیف مى‌كند و نیز علامه حلّى، حسن بن یوسف بن مطهر، به پیروى از شیخ، همین مسیر را با تألیف «التذكره »ادامه مى دهد. در واقع، فقه تطبیقى همان هسته صالح براى رویانیدن وحدت فقهى و تكمیل وحدت شریعت است. در دوره ما، از حدود سى سال پیش، گروهى از نخبگان دانشمند و مجاهدان بزرگ از سلك علماى اسلام دست به تأسیس «دار التقریب بین المذاهب الاسلامیه» در شهر قاهره زدند كه از جمله آنان علماى گرانسنگى همچون استاد بزرگ مرحوم شیخ عبدالحمید سلیم و استاد مرحوم شیخ محمود شلتوت و مرحوم شیخ محمد محمد المدنى رئیس دانشكده شریعت الازهر را مى توان نام برد و نیز از دیگر دانشمندان بزرگ در لبنان و ایران و عراق باید از آیتاللَّه سید عبدالحسین شرف الدین و مرجع بزرگ شیعیان جهان مرحوم آیتاللَّه العظمى سیدحسین بروجردى و استاد علامه شیخ محمدتقى قمى، مسئول «دائم دارالتقریب» را نام برد.
این مؤسسه، افزون بر خدمات گستردهاش، منشورى صادر كرد كه در آن خط مشىهاى اولیه خود را ترسیم نمود. در این خصوص، مرحوم پدرم امام سیدصدرالدین صدر، كتاب خود موسوم به« لواء محمد(ص)» را تألیف و منتشر كرد. این كتاب در واقع تلاشى بود براى جمع آورى تمام روایاتى كه مسلمانان فرقه هاى گوناگون از پیامبرص در زمینه هاى عقیدتى و دینى نقل كرده بودند، تا پس از قرآن كریم مرجع مسلمانان واقع شود. به عبارتى دقیقتر، این كتاب تلاشى بود براى وحدت سنّت مطهر نبوى. در این مدت هم برخى از بزرگان پژوهشها و كتابهایى درباره فقه و مذاهب اسلامى انتشار دادهاند.
سپس دوره تألیف دایره المعارف‌هاى فقهى فرارسید؛ دانشگاه دمشق موسوعه عبدالناصر للفقه الاسلامى را تألیف كرد. هماكنون نیز در دانشگاه كویت تلاشهاى گستردهاى براى تكمیل الموسوعه الفقهیه انجام مى گیرد.
استاد بزرگ جناب آقاى سید محمدتقى حكیم رئیس دانشكده فقه نجف اشرف نیز كتاب ارزشمندى درباره مبادى عمومى «فقه تطبیقى» تألیف كرده است. ثمرات این تلاشهاى سازنده را، كه در فتاواى فقهاى مسلمان مى‌توان دید، مؤید آن است كه ما با عنایت خداوند به مرحله و نقطه نزدیكى از اتحاد فقهى رسیدهایم».
منبع:
کتاب «نای و نی» از مجموعه «در قلمرو اندیشه امام موسی صدر» ، صفحه ۳۵۵ تا ۳۶۰، ترجمه شادروان علی حجتی کرمانی