گروهی از اعضای موسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر با آیت الله جوادی آملی دیدار کردند.
به گزارش روابط عمومی موسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر، ایشان در این دیدار با بیان اینکه دعاگوی امام موسی صدر حفظه الله تعالی بوده‌اند فرمودند: «ما به امید زنده‌ایم. بیان نورانی ائمه اطهار علیهم السلام این است که به راهی که به آن امید ندارید امیدوار‌تر باشید تا راهی که به آن امیدوارید. اسباب عادی اگر کاری از دستشان برمی آمد تا حالا انجام می‌دادند. کاری از آن‌ها بر نمی‌آید. یاس یعنی دیگر کسی نیست که مشکل ما را حل کند و این کفر است. پس آن قدیر مطلق کجاست؟ آن قادر مطلق کجاست؟ البته بعضی اوقات با مشکلات همراه است. باید امید داشت. یاس از رحمت خدا مثل دروغ یا غیبت یک معصیت نیست؛ بلکه کفر است. نمونه‌هایی هم برای ما ذکر شده است. مثلا وجود مبارک حضرت موسی علیه السلام به امید نار رفت و نور نصیبش شد. بنابراین اصلِ امید، حق است و خدا می‌تواند خیر و صلاح ما را به ما عنایت کند.»
ایشان در ادامه به سابقه آشنایی شان با امام موسی صدر اشاره کردند و فرمودند: «آشنایی من با امام موسی صدر به ۵۷ سال قبل بر می‌گردد؛ یعنی سال ۱۳۳۴. ایشان ۵ سال از من بزرگ‌تر بود. ما در درس مرحوم محقق شرکت می‌کردیم. ایشان نبوغ خاصی داشتند.»
این مرجع عالیقدر تقلید در توصیف روحیات و شخصیت امام صدر فرمودند: «ایشان از همان جلسه اولی که ما همدیگر را دیدیم به فکر اصلاح بود. مجله مکتب اسلام را منتشر می‌کردند و مقالات وزینی می‌نوشتند. ایشان از همان اول آدم روشنی بود و با دانشگاه ارتباط داشت. دانشگاه رفتن ایشان هم به علت زدگی از حوزه نبود. بلکه برای برقراری ارتباط حوزه و دانشگاه و اصلاح دانشگاه بود.»
ایشان در ادامه با اشاره به سفر امام صدر به لبنان فرمودند: «کار کردن در لبنان روح بلند و شرح صدر می‌خواست که در ایشان بود. کار کردن در آنجا کار هرکسی نبود. علامه طباطبائی در جریان مسیحیان نجران قضیه‌ای را نقل می‌کنند. می‌فرمایند مسیحیان در موقع نماز مسلمانان آمدند و در همان مسجدی که مسلمانان می‌خواستند عبادت کنند، ناقوس زدند. مسلمانان رفتند جلوی آن‌ها را بگیرند.. پیامبر به مسلمانان فرمودند نه، این کار را نکنید! این‌ها هنوز نمی‌دانند. الان اول کار است. این روحیه و این شرح صدر است که امام صدر پرورش می‌دهد. امام صدر شاگرد این مکتب است.»
آیت الله جوادی آملی ادامه دادند: «انسان اگر بخواهد جهانی فکر کند باید شرح صدر داشته باشد، یعنی همان راهی که امام صدر و شهید بهشتی طی کردند. وظیفه موسسه امام موسی صدر هم روشن نگه داشتن این چراغ است.»