فرزند امام موسی صدر: تنها راه حل اين قضيه، آزادي امام و دو همراه و ياورش هست نه معمايي براي حل داريم و نه مسايل پنهاني براي كشف شدن. و هر گونه صحبت ديگري خطر بزرگي بر سلامتي آنان است و به تبرئه مجرم كمك مي‌كند و حقيقت را پنهان و مسؤوليت را ضايع مي‌كند.
(متن سخنرانی آقای سیدصدرالدین صدر، فرزند امام موسی صدر در نشست «امام صدر و مقاومت» در صور، ششم شهریور ۱۳۸۹)
برادران و خواهران، فرزندان امام صدر سلام علیکم و رحمت الله
از اینکه از خانواده امام صدر برای سخنرانی در این گردهم‌آیی دعوت کرده‌اید متشکرم. امیدوارم که این نشست فکری که به بررسی اندیشه‌ها و روش و منش امام صدر اختصاص داده شده است با موفقیت انجام شود. علی رغم اهمیت موضوع این نشست اجازه بدهید عجز خود را از اینکه درباره امری مهم سخن گویم و امر مهم‌تر را رها کنم. نه به جهت اینکه سخن از امام و مقاومت سخت است، که او مؤسس این مقاومت است، و نه به جهت اینکه سخن گفتن در حضور دانشمندان و محققین گرانقدر و فرزندان امام دشوار است که من در میان نزدیکان امام و دوستداران او هستم، و نه به جهت اینکه سخن گفتن از مقاومت و جامعه مقاوم لازم نیست بلکه بسیار هم مهم است... اما در زمانه‌ای که امام علی علیه‌السلام آنرا اینگونه توصیف می‌کند «القائل فیه بالحق قلیل واللازم للحق ذلیل» (گویندگان حق اندک و عاملان به حق ذلیل) خانواده امام چاره‌ای جز فریاد زدن از درد‍‍‍‍‍ِ ظلمی که بر سر امام صدر و دو همراهش شیخ محمدیعقوب و آقای عباس بدرالدین آمده و هنوز هم می‌رود و هنوز هم در بند و محروم از آزادی هستند.
همچنین چاره‌ای جز فریاد زدن از اجحافی که در حق قضیه ربودن آنان شده است. این ظلم را فرزندان این کشور از همه طوائف مرتکب شدند همچنین همه دولت‌ها در دوره‌های مختلف و قوه قضائیه و همه مسئولین حتی پیروان امام صدر از ۳۱ اوت ۱۹۷۸ تا به امروز همین ظلم را روا داشته‌اند. این‌ها همه و همه قدرت فکر کردن و بیان را از من گرفت.
عزیزان، این سه بزرگوار افرادی لبنانی هستند اما بیش از سی و دو سال است که در زندان‌های قذافی اسیر هستند. صدای امام صدر و شیخ محمد یعقوب و عباس بدرالدین را می‌شنوم که از پشت می‌له‌های زندان فریاد می‌زنند: آیا کسی نیست که ما را یاری کند؟ آیا کسی نیست که ما را آزاد کند؟ آیا هیچ مسؤولی سراغ ما را نمی‌گیرد؟ خانواده‌های آنان نیز می‌پرسند آیا این است وفاداری به ارزش‌های انسانی؟ به تعالیم الهی، به حق، به عدالت، کجاست آموزه‌های امام صدر درباره دفاع از محرومین و مظلومین؟ آیا او به ما نیاموخت «آنکه در مقابل حق سکوت می‌کند شیطانی لال است»
حضار گرامی بیست و چهار ماه است که قاضی تحقیق پرونده آقای سمیح الحاج حکم خود را صادر کرده است، حکمی که با پشتیبانی دادستان وقت آقای عدنان عضوم و همچنین دادستان فعلی آقای سعید صادر شده است. همچنین قاضی احکام جلب هم در حق مته‌مان صادر کرد. چرا هنوز «مجلس عدلی» جلسه محاکمه آن‌ها را تشکیل نداده است؟ چرا هنوز احکام جلب آن‌ها را به اجرا نگذاشته است؟ چرا دولت لبنان هنوز تعهد خود را که در برنامه اجرایی خود اعلام کرده بود، انجام نداده است؟
خانم‌ها آقایان بار دیگر اعلام می‌کنم:
۱- امام صدر و دو همراه‌شان آقای شیخ محمدیعقوب و سید عباس بدرالدین هنوز اسیر و زندانی قذافی‌اند و قذافی تنها مسئول این آدم ربایی و زندانی کردن آن‌ها و محروم کردن آنان از آزادی است. او تنها مسؤول دروغ‌ها و گمراه کردن‌ها است.
۲- تنها راه حل این قضیه، آزادی امام و دو همراه و یاورش هست نه معمایی برای حل داریم و نه مسایل پنهانی برای کشف شدن. و هر گونه صحبت دیگری خطر بزرگی بر سلامتی آنان است و به تبرئه مجرم کمک می‌کند و حقیقت را پنهان و مسؤولیت را ضایع می‌کند.
از توجه شما متشکرم.
موفق باشید.
والسلام علیکم و رحمت الله و برکاته