دوباره بخوانیم.

نهضت مردم ایران با تمامی حرکت‌های مشابه خود در جهان تفاوت دارد؛ زیرا چشم‌انداز جدیدی فراروی تمدن بشری قرار داده است؛ بنابراین شایسته است که همهٔ علاقه‌مندان قلمرو‌ها و مسائل مربوط به انسان و تمدن، تحولات آن را با دقت دنبال کنند.

نهضت مردم ایران به رغم گستردگی که دارد و به رغم اتهاماتی که رژیم بر آن وارد می‌کند، از گرایش‌ها، ریشه‌ها، اهداف و اخلاقیات اصیل و والایی برخوردار است. نیروهای راست از صحنهٔ نهضت غایب‌اند، هر چند که نفت و بسیاری موضوعات مهم دیگر در آن موضوعیت دارد. نیروهای چپ بین‌المللی نیز از صحنهٔ نهضت غایب‌اند، هر چند که ایران و اتحاد شوروی بیش از هزار کیلومتر مرز مشترک دارند. حزب کمونیست ایران حضور چندانی در نهضت ندارد، هر چند که از قدیمی‌ترین احزاب این منطقه به شمار می‌رود؛ بنابراین هیچ یک از نیروهای چپ و راست، به این اعتبار که نماینده یکی از دو قطب جهان هستند، کمترین تأثیری بر این نهضت ندارند.

ملت ایران این مسائل را به خوبی می‌داند. او می‌داند این رژیم که نهضت را به واپس‌گرایی متهم می‌کند، خود با سرکوب آزادی و در پیش گرفتن روش‌های بدوی حکم‌رانی همهٔ سازمان‌های ارتجاعی را روسفید کرده است. ملت ایران می‌داند که این رژیم برای جلب رضایت قدرت‌های بزرگ، در قربانی کردن منافع مردم و پیش‌کشی ثروت‌های آن‌ها، هرگز تردیدی به خود راه نداده است. ملت ایران وقتی چنین رفتاری را با اصالت انقلابیون قیاس می‌کند، بر ایثار و فداکاری در راه آرمان آنان راسخ‌تر می‌شود.

این ملت به رغم اینکه سلاحی در دست ندارد، با خون خود، قهرمانانه مبارزه می‌کند و قدرتی شکست‌ناپذیر ایجاد می‌کند. انقلابیون ایران به هیچ طبقهٔ خاص اجتماعی منحصر نیستند، بلکه از همهٔ ایران برخاسته‌اند: دانشجویان، کارگران، تحصیل‌کردگان، روحانیان و... همه و همه در این انقلاب حضور دارند. ملت ایران با همهٔ نسل‌های گوناگون خود در این نهضت شرکت جسته است؛ بازار، مدارس، مساجد، شهر‌ها و حتی کوچک‌ترین روستا‌ها در این نهضت مشارکت دارند.

همین حقایق است که رژیم را بر آن داشته تا چپ و راست، شرق و غرب، سازمان‌های عربی و حتی فلسطینی‌ها را متهم کند و به این ترتیب، به گستردگی و عمق مردمی این نهضت اذعان کند. حرکت مخالفان رژیم شاه، امروز سیستم اطلاع‌رسانی خاص خود را یافته است. گفته‌ها و سخنان رهبران آن از طریق کسانی به ما می‌رسد که خود مخاطب این سخنان‌اند و این سخنان در قلب همهٔ ملت ایران جای گرفته است.

حق آن است که بگویم: خاستگاه این حرکت و ایمان و آرمان آن‌‌ همان اهداف بی‌کران انسانی، اخلاقی و انقلابی است؛ موجی که امروز ایران را درمی‌نوردد، بیش از هر چیز ندای پیامبران را در اذهان انسان‌ها تداعی می‌کند. اهداف انقلاب در مصاحبه مورخ ششم می‌۱۹۷۸ رهبر آن، امام خمینی، با روزنامهٔ لوموند، به روشنی تصریح شده است. او با تاکید بر اصالت این حرکت به ابعاد ملی، فرهنگی و رهایی بخش آن اشاره می‌کند.

حوادث جاری ایران و رخدادهای فاجعه‌آمیز آن چند نکته اساسی را فراروی جهان امروز قرار داده است:

۱- کسانی که به مسائل انسانی و تمدن بشری اهمیت می‌دهند، شایسته است این آزمون انسانی را که اکنون در ایران جریان دارد، به دقت بررسی و در برابر تلاش‌های مخالف و مغرضانه از آن حمایت کنند.

۲- رژیم شاه پس از ۳۷ سال حکومت و به رغم برخورداری از بیشترین امکانات، در همهٔ امور، حتی در این حد که خود را از خشم ملت در امان نگه دارد، ناکام مانده است. این همه در حالی است که بزرگ‌ترین انبار تسلیحاتی جهان سوم در اختیار همین رژیم قرار دارد.

۳- ارزش‌های اخلاقی انسان متمدن، امروز در ایران تهدید می‌شود. تا زمانی که رژیم ایران تحت عناوین پیشرفت و دمکراسی به اعمال سرکوب‌گرانه، خون‌ریزی و سلب آزادی ادامه می‌دهد، هر قدر هم که در جهان مورد حمایت قرار گیرد، نمی‌توان از این ارزش‌ها پاسداری کرد.

۴- رژیمی که امروز با امواج نارضایتی مردم و خیل ناآرامی‌های داخلی روبروست، دیروز از تضمین امنیت خلیج‌فارس، اقیانوس هند و حتی سومالی سخن می‌گفت. این امر بیان‌گر آن است که هیچ چیز بیش از حرکت‌های مردمی این چنین آن را پریشان نمی‌سازد.

از جمله این حرکت‌ها «حرکة المحرومین» لبنان است که خبرهای آن در میان مردم ایران انعکاس فراوان یافته است. قتل‌عام‌هایی که هم‌اکنون در ایران جریان دارد و رژیم تلاش دارد بر آن‌ها سرپوش گذارد، هشداری به انسان معاصر، به وجدان و به احساس مسئولیت اوست.

شایسته است که انسان‌ها تصویر واقعی این کشتار‌ها و سرکوبگری‌ها را به جهانیان عرضه بدارند و ضمن چنین خدمتی، بیزاری خود از این اعمال را نمایان سازند.