به گزارش خبرگزاری مهر، این پیام در ۲۲ دسامبر ۱۹۷۷، مطابق با یکم دی ۱۳۵۶ منتشر شد که در آن سال نیز همچون اکنون، عاشورای حسینی با ایام میلاد حضرت مسیح مقارن شده بود و همین مقارنت سبب صدور این پیام امام موسی صدر به مردم لبنان شد.

در بخشی از این پیام می‌خوانیم: آوردگاهى که نبرد عاشورا در آن شکل گرفت، در حقیقت‌‌ همان آوردگاه ارزش‌هاى انسانى است که هرگز از ایمان جدا نیست و ابعاد آن با آدمى و حیاتش، در هر زمان و مکانى ادامه مى‏یابد. دیواره‏هاى زندان خویشتن آدمى را درهم مى‏ کوبد، میان او و هم‌نوعانش پیوند برقرار مى ‏کند و انسان را به موجودى سترگ بدل مى‏ سازد که شخصیتى فرا‌تر از محدوده‏هاى زمانى و مکانى و توانمند‌تر از انسان عادى مى‏ یابد.

امام موسی صدر در این پیام، ‌ با تأکید بر مفهوم صلح و آشتی و چگونگی زایش دوباره صلح در جهان و جان زمین و آسمان به وسیلهٔ رویکرد دوباره به ارزش‌ها، به تقارن ایام ولادت مسیح با عاشورای حسینی اشاره می‌کند و می‌گوید: امسال سالگرد شهادت حسین‏ (ع) در آستانه سالروز میلاد حضرت مسیح (ع) صورت مى ‏گیرد، روزى که ارزش‌هاى والاى معنوى، به رغم موانع مادى، به پیش رفت؛ روزى آکنده از مفهوم صلح و بلکه روز صلح و آشتى.

در بخش دیگری از این پیام، امام موسی صدر به توصیف زمانه‌ حسین (ع) و تشریح کار حسین (ع) می‌پردازد و می‌گوید: انسان‌هاى هم‌روزگار حسین‏ (ع) در بالا‌ترین مراتب انحراف مى‏زیستند، انحراف فراگیرى که با به بیراهه رفتن حکومت‌ها آغاز گردید، سپس همه بخش‌هاى جامعه را فراگرفت و سرانجام به جان‌ها و وجدان‌ها سرایت کرد و یا آن‌ها را مسخّر و زرخرید خود گردانید یا بر آن‌ها نفوذ و غلبه یافت.

امام موسی صدر اوضاع حکومت زمانه امام حسین (ع) را چنین تشریح می‌کند که: خلافت متعهد و پاسخ‌گو به سلطنتى موروثى بدل گشت که بنا به میل خود فرمان مى‏ داد و آنچه را خود مى‏ خواست، اجرا مى‏کرد. جهاد، که درى از درهاى بهشت بود، به ماجراجویی‌هاى کاسبکارانه تغییر ماهیت داد. اموال عمومى از بیت المال به خزانه‏هاى سلطان انتقال یافت. مناصب از دست شایستگان کاردان بیرون رفت و در اختیار دونان قرار گرفت. حیات و آزادى آدمى هیچ ارزشى نداشت. آن‌گاه که حاکم بر او خشم مى‏گرفت، او یا در مرج عذرا به قتل مى‏رسید یا به ربذه تبعید مى‏ شد یا به واسطه مزدورانى که صدر اسلام را درک کرده بودند، با جعل حدیث، مورد حمله واقع مى ‏شد.

این رویداد‌ها رخ میدهند، منکرات و بدعت‌ها پدید مى‏آیند و تکرار می‏شوند و در برابر خود هیچ مانع یا معترض یا دست کم پرسش‌گرى نمى ‏یابند. در این پیام می‌خوانیم: حسین‏ (ع) ارزش‌ها را با شهادت خود پاس داشت، با مرگ خود حیاتى دوباره بخشید، با خون خویش بر پیشانى تاریخ منقوش ساخت و پس از آنکه دل‌ها را لرزاند و عقل‌ها را با ژرفاى مصیبت از خواب بیدار کرد، آن‌ها را در اعماق دل و ذهن انسان‌ها رسوخ داد.

این مطلب هم‌اکنون در سایت مؤسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر، به آدرس imamsadr.ir در دسترس علاقه‌مندان است.