گروه سیاسی- در بخش‌های پیشین این گزارش که پرونده مفصلی از اسناد و مدارک ربوده شدن امام موسی صدر است به نکاتی از جمله انگیزه سفر امام صدر به لیبی و نهایتاً اتفاقاتی که افتاد و بیانیه وزارت امور خارجه لیبی اشاره شد. اینک بخش دیگری از پاسخ جنبش امل به این بیانیه از نظرتان خواهد گذشت.

بیانیه بار دیگر بر روابط و ارتباطاتی تأکید می‌‏کند که در بندهای ۳-۱این جوابیه بدان پاسخ داده شد.

اگر بنا بر ادعای نویسندگان بیانیه، دولت لیبی تا بدان حد به پیگیری موضوع توجه داشته است، موارد ذیل را چگونه می‌‏توان توجیه کرد:

الف- سهل انگاری سران لیبی در انجام هرگونه تلاش و اطلاع رسانی در مورد واقعه تا پیش از صدور نخستین بیانیه دولت لیبی در تاریخ ۱۷سپتامبر ۱۹۷۸یعنی پس از گذشت ۱۷روز از ناپدید شدن میهمانان رسمی این کشور در حالی که مجلس اعلای شیعیان موضوع قطع ارتباط با امام و همراهانش را در تاریخ ۶سپتامبر ۱۹۷۸به سفارت لیبی در بیروت اطلاع داده و مراتب نگرانی خود را از سرنوشت آنان به اطلاع سفارت مذکور رسانده‌اند نخست وزیر لبنان نیز شخصاً در تاریخ ۱۰سپتامبر ۱۹۷۸از کاردار سفارت لیبی در بیروت در این باره توضیح خواسته و نیز در تاریخ ۱۲سپتامبر ۱۹۷۸با نخست وزیر لیبی تلفنی صحبت کرده بود. از سوی دیگر، اخبار مربوط به ناپدید شدن آنان از تاریخ ۱۱سپتامبر ۱۹۷۸به بعد، در رسانه‏های گروهی لبنان و جهان منتشر شده. از تاریخ انتشار این خبر، بازتاب آن در سطح کشورهای عربی و اسلامی مشهود بود.

ب- انجام ندادن هر نوع تحقیق در کشور لیبی برای آگاهی از محل استقرار امام در فاصله ساعت یک بعدازظهر روز ۳۱اوت ۱۹۷۸تا ساعت ۸بعدازظهر‌‌ همان روز، یعنی در فاصله ساعتی که امام و همراهانش برای ملاقات با قذافی، در حال خروج از هتل دیده شده‏اند؛ تا زمانی که هواپیمای شرکت آلیتالیا فرودگاه طرابلس را ترک کرده است. (قذافی نیز در حضور شخصیت‌های کشورهای اسلامی در دمشق و در تاریخ ۲۱سپتامبر ۱۹۷۸تصریح کرده که در ساعت ۱: ۳۰بعدازظهر آن روز با امام وعده ملاقات داشته، اما ایشان به دلیل عزیمت از لیبی در آن ملاقات حاضر نشده‌اند).

ج- انجام ندادن تلاش‌های جدّی و پیگیر از سوی دولت لیبی در ایتالیا و دیگر مناطق به منظور کشف حقیقت. در حالی که در بیانیه وزارت خارجه لیبی و نیز در ملاقات قذافی با شخصیت‌های اسلامی در تاریخ ۲۱سپتامبر «۱۹۷۸توجه پیگیر و تلاش در این زمینه»، رسما مورد تأکید قرار گرفته است.