فاطمه صدرعاملی در دلنوشتهای به مناسبت درگذشت مرحوم سیدعلی صدر، از او و جای خالیاش میگوید.
به گزارش پایگاه اطلاعرسانی مؤسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر، فاطمه صدرعاملی، به مناسبت درگذشت داییاش، مرحوم سیدعلی صدر، در نوشتهای به شرح زیر، از او گفته است:
«آقای سید علی صدر، بزرگمرد خاندان صدر با آغوش باز به سوی معشوق پر کشید. به یقین خداوند تبارک و تعالی با تمامی رحمانیت و رحمتش در انتظارش بود و او را پذیرفت. دوران سختی را گذراند ولی هیچگاه شکایت نکرد. صبر ایوب نشان داد. دو سه هفتهای بود، نیمههای شب از شنیدن صدای مناجات و نمازهای شبانه او محروم شده بود، اما او بدون صدا با خدای خود در نجوا بود و لبهایش به ذکر حق در حرکت.
بسیار مهربان و خوش ذوق بود. اعتقاد عمیقی به رحمت خداوند داشت. قرآن زیاد میخواند. بسیاری از اوقات زندگی خود را در خدمت خلق گذراند. این خدمت هم در دورانی که در بیمه ایران مشغول بود و هم پس از باز نشستگی شامل حال مردم میشد. مشکلات مردم را آسان مینمود و آنان را از وضعیت طاقت فرسا نجات میداد.
روزی از آیت الله سید رضا صدر شنیدم که فرمود: «علی با تلاش و پیگیری و زحمات زیاد مشکلات بسیاری از مردم را حل میکند اما برای حل مشکل خود به کسی روی نمیآورد.» شعر بسیار دوست داشت و به دورهمیهای فامیلی با خواندن شعر صفا میبخشید. فامیل از بزرگ و کوچک او را دوست داشتند. سیدعلی صدر رابطه خاصی با مرحوم دکتر صادق طباطبایی داشت و جلسات شبانه هفتگی باهم داشتند. یکی از دوستان چند روز پیش خواب دیده بود که اقای طباطبایی مرتب و منظم دم در ایستاده و منتظر مهمان است. زیاد انتظار نکشید و اکنون هردو با هم با اجدادشان محشورند. جای دایی بزرگوار برای همه ما خالی است.
رفتی و رفتن تو آتش نهاد بر دل
روحت شاد باد»