به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی مؤسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر، پدر متونیوس حداد، مسئول کلیسای سانتا ماریا این کوزمدین؛ یکی از مهمترین کلیساهای شهر رم مراسم عشای ربانی را به گرامیداش اسقف ایلاریون کاپوچی، اسقف اعظم قدس در اولین سالگرد درگذشتش اختصاص داد.

در حاشیه این مراسم مذهبی، همایشی نیز با شرکت میهمانانی متعدد برای بزرگداشت اسقف کاپوچی برگزار شد که نماینده‌هایی از مؤسسه اسلامی امام مهدی (عج) واقع در شهر رم نیز شرکت داشتند.


سخنرانان این مراسم پدر متونیوس حداد، مصطفی کدوری (نماینده سفارت فلسطین در ایتالیا)، یوسف سلمان (از طرف جامعه فلسطینیان رم)، ماسیمیلیانو علی تریپودی (از مؤسسه اسلامی امام مهدی (عج))، جمال ابو عباس (مسئول جامعه سوریه‌ای‌های ایتالیا)، روبرتو ماجّی (از مؤسسه ملت‌ها) و البرتو پالادینو (مسئول جبهه اروپایی سوریه) بودند.

در این مراسم روایت کوتاهی از زندگی و مبارزات اسقف کاپوچی که تا آخرین روزهای عمرش ادامه داشت، برای حضار بازگو شد.

نماینده مؤسسه اسلامی امام مهدی (عج) در رم نیز با یادآوری این که بهترین کلمات برای بزرگداشت اسقف کاپوچی، سخنان امام موسی صدر در سال 1976 است، متن سخنرانی امام صدر را برای حضار قرائت کرده و از تلاش‌های خستگی ناپذیر اسقف برای آزادی فلسطین قدردانی کرد.


اسقف کاپوچی نماد دینی است که از کنج عزلت به عرصه‌ عمل وارد می‌شود

در سال ۱۹۷۶، زمانی که اسقف کاپوچی در زندان به سر می‌برد، شورای دایمی مذاهب لبنان همایشی با هدف حمایت از او در تالار یونسکو برگزار کرد. امام موسی صدر سخنران این همایش بود که یاسر عرفات، شیخ صبحی صالح، اسقف نیکولاس الحاج و تنی چند از شخصیت‌های دیگر نیز در آن حضور داشتند. 

امام موسی صدر در سخنانی خطاب به حاضران این همایش گفت: «جناب اسقف کاپوچی خطاب به لبنانیان این‌گونه خطاب می‌کنند که کجایید‌ای برادران؟ چه می‌کنید و با که می‌جنگید و چرا می‌جنگید؟ دشمن شما در بیت‌المقدس معابد را تاراج می‌کند و با هتک حرمت مقدسات، چهره‌ شهر صلح و سلام را خدشه‌دار و تاریخ را تحریف می‌کند. دشمن شما، اینجا با شنیدن اخبار جنگ داخلی لبنان، از شادی و طرب پای‌کوبی می‌کند و اجساد کشته‌هایی را می‌شمارد که از پای درمی‌آیند؛ نعره‌ مستانه سر می‌دهد و تجاوز و طغیان خود را استمرار می‌بخشد؛ ما را به بند می‌کشد و محاکمه می‌کند؛ خانه‌ها را ویران و شهر‌ها را نابود می‌کند و سپس برای مسیحیان لبنان، اشک تمساح می‌ریزد، در حالی که او خود می‌خواهد مسیحیت را ریشه‌کن کند، آوای آن را خاموش و مسیح (ع) و رسالت او را تکذیب کند.» 


امام در بخشی از سخنانش از زبان اسقف کاپوچی تصریح کرد: «اکنون آوایی به بلندای رعد، بانگ برمی‌آورد که کافی است! بس کنید! و سپس فرو می‌نشیند و به درد می‌گرید و به تنگ می‌آید و دست به تحصن می‌زند... او کسی نیست جز اسقف کاپوچی که اکنون در مراسم بزرگداشت اوییم، و تجلیل و بزرگداشت او نه با این مراسم، بلکه با توقف کشتار و خون‌ریزی و بازیافتن کرامت از دست‌رفته ممکن خواهد بود. آیا وقت آن نرسیده که درنگ کنیم و خود را محاسبه کنیم؟ آیا می‌دانیم که رفتار ما موجب شده که دشمن با مظلوم‌نمایی، خود را در موضع دفاعی جلوه دهد؟ ما هیچ راهی نداریم جز آنکه به دفاع از میهن و وحدت خویش برخیزیم.» 

او در پایان عنوان کرد: «اسقف کاپوچی نماد دینی است که از معابد و از کنج عزلت به عرصه‌ عمل وارد می‌شود و نماد ایمان به خدا در مسیر خدمت به انسان است. او فردی مسیحی است که خود را وقف خدمت به مسلمانان و مسیحیان می‌کند. او سلاحی است که از دل دشمن به دست آمده پس بیایید از خود دفاع کنیم و از دشمن انتقام بگیریم؛ دشمنی که صف‌بندی‌های ما سلاحش بود. اسقف کاپوچی انسان بی‌آزاری است که اکنون سلاح به دست گرفته است. سلاحی که‌‌ همان ذوالفقار علی، شمشیر محمد، در دستان مسیح است. این شمشیر، دو لبه دارد؛ یک لبه را مقاومت فلسطین با همه‌ ابعاد عربی و جهانی آن ترسیم می‌کند و لبه‌ دیگر را خرد جمعی لبنان با همه‌ ابعاد و جوانب آن.»