به گزارش پایگاه اطلاع رسانی موسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر، گروه اندیشه و عمل با همکاری پویش «یه عالمه درخت» برنامه درختکاری «نهال آزادی امام موسی صدر» را در روز درختکاری، 15 اسفند 1395 برگزار کرد.

در این برنامه که به نیت سلامتی و آزادی امام موسی صدر از بند اسارت برگزار شد، حورا صدر، دختر امام صدر و مدیر موسسه امام موسی صدر در تهران نیز حضور داشت.

در برنامه درختکاری «نهال آزادی امام موسی صدر» 38 نهال به نشان 38 سال ناپدیدسازی اجباری و اسارت امام موسی صدر پس از ربوده شدن در لیبی در بوستان ولایت کاشته شد و حاضران در این برنامه برای آزادی او و پایان یافتن سال‌های اسارت دعا کردند.

پس از کاشت نهال‌های سرو لاوسون، سرو نقره ای و توت در چند نقطه از بوستان، بیانیه گروه اندیشه و عمل قرائت شد. متن این بیانیه به شرح زیر است:

«أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يَسْجُدُ لَهُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ مَنْ فِي الْأَرْضِ وَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ وَ النُّجُومُ وَ الْجِبالُ وَ الشَّجَرُ وَ الدَّوَابُّ وَ کَثيرٌ مِنَ النَّاسِ وَ ...»
«آیا نمی‏بینی كه سجده می‏كنند برای خداوند هر كس در آسمان‌ها و زمین است و خورشید و ماه و ستارگان و كوه‌ها و درخت و جنبندگان و عده بی‏شماری از مردم و ... .» سوره حج، آیه 18

«مؤمن، نهالی را که در دست دارد، می‌کارد و حیاتی نو را بنیان می‌گذارد. با رشد نهال، آن حیات نیز، بالنده می‌شود و سایه‌سار آن درختِ دارای شاخه‌ها و برگ‌ها و میوه‌های گوارا، آسایش را برای خستگان فراهم می‌آورد و هوایی پاک و غذایی کافی به انسان و به کسانی که «شما روزی‌دهندۀ آنان نیستید» تقدیم می‌کند. بدین‌ترتیب، حیاتی که آن مؤمنِ درختکار پدید آورده، در تولید بشری، نمود پیدا می‌کند؛ تولیدی که از آسایش و غذا ابزاری برای دهش و بخشندگی فراهم می‌آورد و این چنین است که درخت پاک ما، از خاک سر بر می‌آورد تا به آسمان برسد و لحظه‌ای گذرا از عمر "انسانِ محمدی" به جاودانگی تبدیل می‌شود.»
«مقدمۀ امام موسی صدر بر کتاب سیرة الرسول نوشتۀ زکی بیضون»

ما اعضای گروه «اندیشه و عمل امام موسی صدر» و جمعی از دوست‌داران ایشان، برآنیم تا در روزگار غربت «انسان» و در جهانی غریبه با آموزه‌های آسمانی، بار دیگر ندای آن سروقامت زمانمان را ارج نهیم و نهال انسانیت را در دل‌هایمان بکاریم و به نشانه سال‌های دوری، ۳۸ نهال را با آرزوی «آزادی»‌ و سلامتی‌اش، در طبیعت زیبای خداوند و در جان‌هایمان بکاریم. ما با قلبی امیدوار، منتظر آن روزی هستیم که با سبز شدن این نهال‌های کوچک، شاهد بازگشت آن سروقامت سبز دل باشیم.