به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله العظمی شبیری زنجانی، معظمٌ له در نشست علمی دفتر خود به بیان ویژگی های شخصیتی آیت الله سید صدر الدین صدر پرداختند و فرمودند: خانواده صدر همه از نظر استعداد یا بی نظیر بودند یا کم نظیر،  اما در بین این خانواده کسی که بیشتر از نظر مردم داری نسبت به همه برتری داشت مرحوم" آسید صدر الدین " بود. ایشان  در قضای حوائج مردم بسیار کوشا بودند و به مشکلات طلبه ها و غیر طلبه ها رسیدگی می کردند.


آیت الله سید صدر الدین صدر در دفتر کنونی آیت الله العظمی شبیری زنجانی دام ظلّه ساکن بود. او سه فرزند به نامهای " سید رضا"، " سید علی" و " سید موسی" داشت. " سید موسی" که به نام " امام موسی صدر" شهرت دارد اولین هم بحث آیت الله العظمی شبیری زنجانی در دروس حوزوی بود.


آیت الله العظمی شبیری زنجانی با چشمانی اشک آلود به اخلاق حسن آیت الله سیّد صدر الدین صدر اشاره کردند و گفتند: از آقای واعظ زاده در مشهد شنیدم که می گفت تصوری را که از اخلاق حسنه پیامبر صلی الله علیه و آله داشتیم در مرحوم آقای صدر می دیدیم. رفتارش تصورات رفتار پیامیر اکرم صلی الله علیه و آله را برای ما زنده می کرد. در واقع ایشان دو ویژگی که می تواند یک روحانی را ممتاز کند داشتند، هم مردم دار و مردمی بودند و هم به حوائج و مشکلات مردم رسیدگی می کردند.

مرجع عالی قدر تشیّع در ادامه سخنانشان سرودن ماده تاریخ وقایع را از هنرهای آیت الله صدر دانستند و افزودند: گاهی در این شعرها ظرافتهایی را هم لحاظ می کردند. در زمان رضاشاه حرم حضرت رضا علیه السلام را تعمیر می کنند و سنگ قبر حضرت را نیز تعویض می کنند. رضاشاه دستور می دهد تا اسم او را هم بر روی سنگ بنویسند. مرحوم آقای صدر شعری می گوید که هم رضا شاه گمان کند که اسم او هم هست و هم اینکه اسم او نباشد. او این شعر را می گوید که " الرضا قبره جددا" که هم می شود " جُددا" خواند و هم " جَددا".