کمیته پیگیری همه‌جانبه برای آزادی امام موسی صدر با صدور بیانیه‌ای از دعوت «معمر قذافی» به ایران به شدت انتقاد کرد.
به گزارش خبرگزاری مهر، دراین بیانیه آمده است: مجموعه مواضع و سیاست‌های اخیردر پیوند با حکومت لیبی بیانگر رویکرد جدیدی است که به شدت با دستورات امام راحل و نیز سیاست‌ها و موضعگیری‌های دولت‌های قبلی، متضاد است.
درادامه این بیانیه آمده است: این شتاب دستگاه سیاست خارجی برای گسترش روابط با لیبی ومقابله با دست‌هایی که تاکنون تفرقه انداخته‌اند وجبران فاصله‌ها وکدورت‌های گذشته، نوعی عذرخواهی ازحکومت لیبی به نظرمی‌رسد. عذرخواهی از اینکه روزگاری امام خمینی با آمدن قذافی به ایران به واسطه ربودن امام موسی صدر مخالفت فرمود و یا از اینکه رهبر معظم انقلاب، آزادی امام موسی صدر را از قذافی پیگیری فرمود، عذرخواهی از اینکه رؤسای جمهور قبلی اجازه تقویت روابط با لیبی را ندادند و یا عذرخواهی از اینکه نخبگان ایران اسلامی به ربودن رهبر شیعیان لبنان توسط قذافی اعتراض کرده‌اند و یا پوزش از اینکه چرا هنوز حوزه‌های علمیه قم و دانشگاهیان موضوع امام صدر را پیگیری می‌کنند و همایش می‌گذارند و رسانه‌ها مطلب می‌نویسند.
به هرتقدیردرادامه اتفاقات چند ماه گذشته از جمله سفر «عزت سوز سعد مجبر» به ایران، اینک ملاقات معاونت وزارت خارجه با قذافی و ابراز شرمندگی از دست‌های تفرقه‌انداز و سپس دعوت از معمر قذافی یعنی مسئول مستقیم ربودن امام موسی صدر برای سفر به ایران، هر گونه حمل به صحت کردن را ناممکن می‌سازد. لذا نکات ذیل به نظر می‌رسد:
۱ـ آیا چنین خبری که از سوی منابع لیبیایی منتشر شده، درست است یا خیر؟ اگر درست است چرا چنین دعوتی علی رغم مبانی اصولی امام خمینی ره و نظام و آموزه‌های دینی و حقوقی اساسی شهروندان صورت گرفته است.
۲ـ اگر خبر دعوت قذافی به ایران درست باشد، علامت اشتباه مجدد کار‌شناسان سیاست خارجی اسلامی در محاسبه و بر آورد نقش و جایگاه و قدرت جهانی لیبی است. پیداست که حتی جمع‌بندی درستی از نتایج سفر سعد مجبر در ایران و ولخرجی‌های ایشان در ایجاد امکان ملاقات با همه مسؤلان عالیرتبه ایرانی ندارد و نمی‌دانند در ازای عدول از اصول جمهوری اسلامی و بذل و بخشش امتیازات گوناگون به طرف لیبیایی نه تنها هیچ امتیازی نگرفتند که آمریکا و غرب را برای فرستادن پرونده هسته‌ای ایران به شورای امنیت جری تر کردند. آخر اگر لیبی قدرت آن را می‌داشت که در شورای حکام از ایران دفاع کند که مجبور نمی‌شد در برابر آمریکا تسلیم شود و عزت و قدرت خود را تقدیم کاخ سفید کند. حتی اگر به قدرت و صداقت لیبی در حمایت از پرونده تحقیقات صلح آمیز هسته‌ای ایران هم مطمئن بودند آیا فکر نمی‌کردند که یک رأی لیبی نمی‌تواند سرنوشت تصمیم گیری شورای حکام آژانس اتمی را تغییر دهد که این همه امتیاز دارد.
۳ـ برخی معتقدند که خظای محاسباتی قبل در حال تکرار است. بار قبل برآیند نظر سیاست سازان در دعوت سعد مجبر به ایران این بود که چون لیبی عضو شورای حکام آژانس است عدول از مواضع اصولی نظام و عذرخواهی از دولت قذافی باعث می‌شود پرونده هسته‌ای ایران در آژانش بماند و به شورای امنیت نرود. این بار چون احتمال عضویت لیبی در شواری امنیت به عنوان یکی ازنمایندگان قاره آفریقا در شواری امنیت مطرح شده و دو سه کشور آفریقایی، اروپایی حمایت کرده‌اند باز هم سیاست‌سازان ایران ما گمان کرده‌اند که لیبی از تمام منافع جهانی خود به خاطر ایران چشم پوشی می‌کند و به تنهایی جلوی تحریم‌ها را می‌گیرد. چند بار باید شاهد این اشتباهات و محاسبات نادرست باشیم. تکرار اینگونه خطا‌ها ذهن حتی انسان‌های خوش‌بین و ساده‌لوح را به سوی نوعی توافق‌های جدید پشت پرده معطوف می‌کند.
۴ـ صمیمانه باید سؤال کرد که آیا توافق‌های پشت پرده ای میان دستگاه سیاست خارجی ایران با لیبی صورت گرفته که اینگونه شتابناک و گستاخانه مواضعی مغایر با مواضع اصولی جمهوری اسلامی ایران و مغایر با ضرورت دینی و قانونی و نافی حقوق شهروندان و مخالف شیوه روسای جمهور قبلی از مقام معظم رهبری گرفته تا آقای سید محمد خاتمی اتخاذ می‌شود. در این مقطع به قضاوت تاریخ و مردم و آینده کاری نداریم فقط می‌خواهیم بدانیم که آیا سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران نسبت به لیبی تغییر کرده است؟ آیا تعامل و توافق جدیدی صورت گرفته است؟ آیا سیاست خارجی جدید سخاوتمندانه و عجولانه از جنایت‌های لیبی در ربودن امام موسی صدر و فروش اسناد محرمانه ایران به آمریکا و آتش افروزی در مساله جزایر سه گانه و تسلیم اسناد هسته‌ای و ده‌ها مورد دیگر صرف نظر کرده است.
درپایان این بیانیه تاکید شده است: نمی‌‌خواهیم در توهم و تعارف بمانیم. اگر واقعاً توافقات جدیدی به مصداق «نی زما و نی زتو، رو دم مزن» صورت گرفته دستورفرمائید که صریح و روشن به ما بگویند تا چشم امید ازدولت نهم ببندیم ودیگر توقعی در ارتباط با پیگیری قضیه ربودن امام و آزادی ایشان از لیبی نداشته باشیم. خوش خیالی و خوش بینی نابجا، ظلم به عدالت و حقیقت و انسان است. ما بوی توافقات و تعاملات جدید با لیبی را می‌شنویم. به ما صریح بگویید. تا تکلیف خود را بدانیم و کاری به کار یکدیگر نداشته باشیم.