شیخ بزرگ نام جامعه شیعه لبنان (امام موسی صدر) یکی از پیشکسوتان گفت‌و‌گوی بین مسیحیت و اسلام در لبنان بود. اگر تصویر جوامع و مذاهب مختلفی که در لبنان زندگی می‌کنند را در نظر بگیریم، امام موسی صدر، نقش بسیار مهمی در همزیستی و هم فکری جامعه لبنان داشته است.
 
به گزارش روابط عمومی موسسه امام فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر، اسقف بابکن چاریان پیشوای مذهبی ارامنه اصفهان و جنوب ایران افزود: امام موسی صدر در همه مراسم‌های عمومی حاضر بودند و همواره از فواید مثبت ارتباط بین اسلام و مسیحیت صحبت می‌کنند و دیگران را به این کار را تشویق می‌کردند. 

اسقف بابکن چاریان در که در بیروت به دنیا آمده، افزود: سخنانی که جناب موسی صدر می‌گفتند، واقعا شعاری و در حد حرف نبود. چیزهایی بود که در زندگی باید به آن‌ها عمل کرد و خودشان نیز به این مسائل عمل می‌کردند و اعمال خودشان آن را نشان می‌دادند. یکی از این مسائل توجهی بود که ایشان همواره بر همفکری و همزیستی مسالمت آمیز بین ادیان داشت و همواره تاکید می‌کردند که انسان باید به صورت مسالمت‌آمیز و با همفکری و همزیستی، جامعه‌ای پاک را بسازد، که در بارگاه و حضور خداوند سربلند باشد. 

اسقف بابکن چاریان که با گروه تاریخ شفاهی موسسه امام موسی صدر گفتگو می‌کرد، افزود: فعالیت‌ امام موسی صدر در زمینه گفت‌و‌گوی ادیان یک فعالیت نمونه بود اما این نمونه فقط مختص دیروز نیست بلکه امروز نیز می‌توان از ثمرات آن بهره گرفت. خوشبختانه کلیسای ارامنه در این زمینه هم فکر و پیروی راه امام موسی صدر است و باور دارد که همفکری و گفت‌و‌گوی بین ادیان لازمه‌ ساختن یک جامعه و یک محیط آرام برای زندگی است. بنابراین اندیشه امام موسی صدر مسئله‌ای فرا‌تر از اعتقاد و باورهای دینی، و فرا‌تر از مسائل اجتماعی زمان خودش است. 

وی با تاکید بر افزایش صمیمیت بین همه اقشار دینی جامعه افزود: مسئله‌ای که امروز باید مدنظر داشت این است که داشتن یک زندگی در نظر خداوند، زمانی پسندیده است، که به صورت مسالمت‌آمیز با همه اعضای جامعه، به عنوان آفریدگان خداوند رفتار شود. 

اسقف مذهبی ارامنه اصفهان و جنوب ایران با اشاره به تجربه جنگ هشت ساله ایران و عراق افزود: نمونه بارز همزیستی را می‌توانیم در جنگ تحمیلی ببنیم. در این جنگ، ارامنه بدون در نظر گرفتن تفاوت‌های دینی، فرهنگی، رسم و رسوم‌ها، پا به پای برادران ایرانی و مسلمان در جنگ شرکت کردند، شهید، جانباز، اسیر و مفقودالاثر دادند. همه این‌ها به صورت یکسان و در یک سطح انجام گرفت و این تفاوت دینی در این زمینه هیچ گونه اختلافی را به وجود نیآورد. بنابراین در آن زمان دفاع از میهن، دفاع از یکپارچگی و سرافرازی میهن مطرح بود و این وضعیت ادامه خواهد داشت و هیچ وقت، و هیچ کس نمی‌تواند با انگشت‌گذاری بر روی تفاوت‌های دینی این خصوصیت و خصلت‌های انسانی را از انسان و جامعه بشری بگیرد.