آیت الله جلیلی از جمله دوستان بسیار صمیمی امام موسی صدر است که در تهران و نجف نیز همراه امام بود. «من و آقاموسی» نام کتابی است که انتشارات مؤسسۀ فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر آن را در سال ۱۳۹۰ به کوشش حمیدقزوینی منتشر کرد، مجموعه‌ای از خاطرات این عالم بزرگوار از امام موسی صدر است که به همراه تصویر بخش‌هایی از مصاحبۀ گروه تاریخ شفاهی این مؤسسه با ایشان منتشر شده است.
مرحوم آیت‌الله عبدالجلیل جلیلی در دوران فعالیت‌های خویش سابقه همراهی با امام خمینی (ره) و امام موسی صدر را در کارنامه فعالیت‌های مذهبی، تبلیغی و سیاسی خود داشت.
به گزارش روابط عمومی موسسه امام موسی صدر، وی از جمله دوستان بسیار صمیمی امام موسی صدر است که در تهران و نجف نیز همراه امام بود. «من و آقاموسی» نام کتابی است که انتشارات مؤسسۀ فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر آن را در سال ۱۳۹۰ به کوشش حمیدقزوینی منتشر کرد، مجموعه‌ای از خاطرات این عالم بزرگوار از امام موسی صدر است که به همراه تصویر بخش‌هایی از مصاحبۀ گروه تاریخ شفاهی این مؤسسه با ایشان منتشر شده است. امام موسی صدر در نامه‌ای به آیت الله جلیلی نوشته است:
«برادر گرامی و سرور عزیز اجازه بده بزبان ایام دوستی و جوانی شعری برایت بنویسم
آنکه دائم هوس سوختن ما می‌کرد (که حتماً تو نبودی) کاش می‌آمد و از دور تماشا می‌کرد
سوختنی همه جانبه و دردناک که جسم و روح و قلب و عقل همه در سوز و گداز بود و الحمدالله الذی لا یحمد علی مکروه سواء
و در میان این طوفان آتش و خون و در برابر سیل سهمگین تیرهای ناروا یاد محبت‌ها و نوازش‌ها و واقع بینی‌ها وحق طلبی‌ها و حق گویی‌های جلیل عزیز دلنواز و مرهم زخمهاست.»
آیت الله عبدالجلیل جلیلی کرمانشاهی متولد سال ۱۳۰۲ و فرزند آیت الله حاج شیخ محمد هادی جلیلی است که پدر وی از روحانیان خوش نام و معروف کرمانشاه بود وی درس آموخته حوزه‌های علمیه قم و نجف و فارغ التحصیل رشته حقوق از دانشگاه تهران است. ایشان بعد از فوت پدرش به دستور آیت الله بروجردی به کرمانشاه رفت و حوزه علمیه آنجا را از طرف آیت الله بروجردی اداره کرد. آیت‌الله حاج شیخ عبدالجلیل جلیلى کرمانشاهی در آغاز حرکت نهضت انقلاب اسلامی از سال ۱۳۴۰ شمسی همگام با امام خمینی (ره) گام برداشت و از جمله مجتهدان واجد شرایطی بود که فتوا بر سلامت و رعایت مقام مرجعیت امام (ره) را امضا نمود. وتن‌ها مرجعی بود که طی سفری به ترکیه با حضرت امام ملاقات کرد.
آیت‌الله حاج شیخ عبدالجلیل جلیلى کرمانشاهی در سال ۱۳۰۲ شمسی در کرمانشاه متولد شد. ایشان پس از گرفتن لیسانس حقوق از دانشگاه تهران، علوم قدیمه را در شهر قم شروع نمود و ادبیات و سطوح عالی را نزد اساتید بزرگ حوزه چون: آیت‌الله میرزا محمد مجاهدی تبریزی و آیت‌الله سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی به پایان رساند. در فقه، در درس آیت‌الله العظمی حاج سید حسین طباطبایی بروجردی و در اصول، در درس امام خمینی (ره) حدود ده سال حاضر گشت و سپس برای تکمیل تحصیلات و استفاده از اساتید بزرگ نجف به عراق عزیمت نمود.
وی حدود شش سال در بحث فقه آیت‌الله شیخ حسین حلّی و بحث اصول آیت‌الله میرزا باقر زنجانی و آیت‌الله میرزا حسین بروجردی حاضر گشت و از طرف علما و اساتید بزرگ نجف به اخذ جواز اجتهاد نایل آمد. به امر مرجع تقلید وقت، آیت‌الله العظمی بروجردى، به سرپرستی حوزه علمیه کرمانشاه منصوب و مدت ۲۵ سال با اداره امور طلاب و تدریس آنان زحمات زیادی را متحمل شد.
آثار علمی ایشان عبارتند از: ۱٫ حاشیه استدلالی بر عروه‌الوثقی به نام تعلیقه القصوی در دو جلد، ۲٫ کتاب قضا و شهادت، ۳٫ رساله‌ای در صلوه مسافر، ۴٫ رساله‌ای در منجزات مریض. آثار خیریه ایشان عبارتند از: بنای مسجد والدش و تجدید بنای حسینیه (آیت‌الله جلیلی)، تأسیس کتابخانه معظم در آن حسینیه و تشکیل مؤسسه خیریه و موقوفه پاساژ قصر و توسعه مسجد آیت‌الله بروجردى.
آیت‌الله حاج شیخ عبدالجلیل جلیلى، پس از درگذشت پدر بزرگوارش، آیت‌الله حاج شیخ محمدهادی جلیلی (۱۳۳۷شمسی) بزرگ‌ترین روحانی صاحب نفوذ کرمانشاه بود و به همین جهت در آغاز حرکت نهضت اسلامی از سال ۱۳۴۰ شمسی همگام با امام خمینی) ره) گام برداشت و از جمله مجتهدان واجد شرایطی بود که فتوا بر سلامت و رعایت مقام مرجعیت امام (ره) را امضا نمود. طی سفری به ترکیه با حضرت امام ملاقات کرد و هنگام عزیمت ایشان به پاریس، سردمداری مردم را در پیوستن به نهضت انقلاب اسلامی با توانایی تمام به عهده گرفت.
مکاتبات و تلگراف‌های حضرت امام با ایشان در مجلدات مختلف و متعدد اسناد انقلاب اسلامی و مطبوعات آن زمان به تفصیل مندرج است. پس از ورود حضرت امام به میهن، به حکم امام به تشکیل کمیته انقلاب اسلامی پرداخت.